จักรพรรดิเว่ย์หมิงหยวน

จักรพรรดิเว่ย์หมิงหยวน ((北)魏明元帝) (พ.ศ. 935 – 23 ธันวาคม พ.ศ. 966) พระนามจีน ทั่วป๋า ซื่อ (拓拔嗣) พระนามเซียนเปย์ชื่อ มู่หมัว (木末) เป็นจักรพรรดิแห่งราชวงศ์เว่ย์เหนือที่นำโดยชนเผ่าเซียนเป่ยของจีน[4] พระองค์เป็นพระราชโอรสองค์โตของปฐมจักรพรรดิ จักรพรรดิเว่ย์เต้าอู่ ในรัชสมัยของพระองค์ ดินแดนของเว่ย์เหนือ ไม่ได้ขยายตัวมากเท่ากับในรัชสมัยของพระราชบิดาหรือในรัชสมัยของจักรพรรดิเว่ย์ไท่อู่ พระราชโอรสของพระองค์แต่พระองค์ช่วยให้อาณาจักรมีเสถียรภาพทางตอนเหนือของจีน และเริ่มประเพณีการประชุมกับขุนนางที่สำคัญของจักรพรรดิเพื่อฟังคำแนะนำของพวกเขาและตัดสินพระทัยขั้นสุดท้าย นักประวัติศาสตร์มักมองว่าพระองค์เป็นผู้ปกครองที่ฉลาดและมีเหตุผล

จักรพรรดิเว่ย์หมิงหยวน

ราชวงศ์ เว่ย์เหนือ
พระนามเต็มรัชศกพระนามหลังสิ้นพระชนม์วัดประจำรัชกาล
พระนามเต็ม
รัชศก
หยงซิง (永興) 409–413
เฉินรุ่ย (神瑞) 414–416
ไท่ชาง (泰常) 416–423
พระนามหลังสิ้นพระชนม์
จักรพรรดิหมิงหยวน (明元皇帝) ("understanding and discerning")
วัดประจำรัชกาล
ไท่จง (太宗)
ก่อนหน้า จักรพรรดิเว่ย์เต้าอู่
ครองราชย์ 10 พฤศจิกายน พ.ศ. 952[1][2] – 23 ธันวาคม พ.ศ. 966
จักรพรรดินี จักรพรรดินีเส้าไอ่
พระราชมารดา จักรพรรดินีเสวียนมู่
พระราชบิดา จักรพรรดิเว่ย์เต้าหวู่
สวรรคต 23 ธันวาคม พ.ศ. 966[3][1]
ถัดไป จักรพรรดิเว่ย์ไท่อู่
ประสูติ พ.ศ. 935[3]

ใกล้เคียง

จักรพรรดินโปเลียนที่ 1 จักรพันธ์ ครบุรีธีรโชติ จักรพรรดิโชวะ จักรพรรดิเมจิ จักรพรรดิคังซี จักรพันธ์ แก้วพรม จักรพรรดิบ๋าว ดั่ย จักรพรรดิยงเจิ้ง จักรพรรดิเปดรูที่ 1 แห่งบราซิล จักรพรรดิกวังซฺวี่