ราชวงศ์เว่ย์เหนือ (จีน: 北魏; พ.ศ. 929 – 1078) หรือ ต้าเว่ย์เหนือ(จักรวรรดิเว่ย์เหนือ) ยังเป็นที่รู้จักกันคือ ทั่วป๋าเว่ย์ (拓跋魏), ยุคเว่ย์หลัง (後魏), และยฺเหวียนเว่ย์ (元魏) เป็นราชวงศ์ที่ก่อตั้งขึ้นโดยเผ่าทั่วป๋า (拓跋氏; Tabgach clan) ของชาติพันธุ์เซียนเปย์ ซึ่งปกครองแผ่นดินจีนทางตอนเหนือ ตั้งแต่ปี พ.ศ. 929 ถึง 1078 (โดยนิตินัยจนกระทั่ง พ.ศ.1079) ในช่วงยุคสมัยยุคราชวงศ์เหนือ-ใต้ ได้รับการกล่าวว่า "เป็นส่วนหนึ่งของยุคความระส่ำระสายทางการเมืองและการเปลี่ยนแปลงทางสังคมและวัฒนธรรมอย่างเข้มข้น" ราชวงศ์เว่ย์เหนือเป็นช่วงยุคสมัยโดยเฉพาะสำหรับการรวบรวมแผ่นดินจีนทางตอนเหนือในปี พ.ศ. 982 เป็นช่วงยุคสมัยที่ศาสนาและความเชื่อจากโลกภายนอกได้ถูกนำเข้าไปเผยแพร่ เช่น ศาสนาพุทธ ซึ่งกลายเป็นที่ยอมรับอย่างเหนียวแน่นในเวลาถัดมา