จักรพรรดิเว่ย์เหวินเฉิง ((北)魏文成帝) (ค.ศ. 440–465), พระนามจีน ทั่วป๋า จฺวิ้น (拓拔濬), พระนามเซี่ยนเปย์ อูเหลย์ (烏雷) เป็นจักรพรรดิแห่งราชวงศ์เว่ย์เหนือของจีนที่นำโดยเผ่าเซียนเปย์ พระองค์เป็นจักรพรรดิเมื่อพระชนมายุได้ 12 ปี หลังจากการลอบปลงพระชนม์จักรพรรดิเว่ย์ไท่อู่พระอัยกา และถัวป้า อวี่พระปิตุลาโดยขันทีซ่งไอ่ นักประวัติศาสตร์มักอธิบายว่าพระองค์เป็นผู้ปกครองที่พยายามให้ราษฎรได้ผ่อนปรนหลังจากนโยบายการขยายอาณาจักรของพระอัยกาของพระองค์ และพระองค์ได้ปฏิรูปกฎหมายเพื่อให้ผ่อนปรนมากขึ้น