จักรพรรดิเว่ย์เสี้ยวเหวิน
จักรพรรดิเว่ย์เสี้ยวเหวิน

จักรพรรดิเว่ย์เสี้ยวเหวิน

จักรพรรดิเว่ย์เสี้ยวเหวิน ((北)魏孝文帝) (13 ตุลาคม ค.ศ. 467 – 26 เมษายน ค.ศ. 499), พระนามเดิม ทั่วป๋า หง (拓拔宏), ต่อมาคือ หยวน หง (元宏), หรือ ทั่วป๋า หงที่ 2 เป็นจักรพรรดิแห่งราชวงศ์เว่ย์เหนือของจีนตั้งแต่วันที่ 20 กันยายน ค.ศ. 471 ถึงวันที่ 26 เมษายน ค.ศ. 499[1]จักรพรรดิเว่ย์เสี้ยวเหวินใช้นโยบายที่รุนแรงในการทำให้เกิดการขัดเกลาทางสังคม โดยมุ่งหมายที่จะรวมศูนย์อำนาจรัฐและทำให้กลายเป็นรัฐที่มีหลายเชื้อชาติซึ่งง่ายต่อการปกครอง นโยบายเหล่านี้รวมถึงการเปลี่ยนรูปแบบศิลปะที่สะท้อนให้เห็นถึงความเป็นจีน ตั้งค่านิยมและบังคับให้ประชากรพูดภาษาและสวมใส่เสื้อผ้าแบบจีน พระองค์บังคับชาวเซียนเป่ยของพระองค์และเผ่าอื่น ๆ ให้ใช้สกุลจีนและทรงเปลี่ยนสกุลของพระองค์จาก ทั่วป๋า เป็น หยวน นอกจากนี้พระองค์ยังสนับสนุนให้มีการแต่งงานระหว่างชาวเซียนเปย์กับชาวฮั่น

จักรพรรดิเว่ย์เสี้ยวเหวิน

ผู้สำเร็จราชการ จักรพรรดินีเฟิง
文成文明皇后
ก่อนหน้า จักรพรรดิเว่ย์เสียนเหวิน
ครองราชย์ 20 กันยายน ค.ศ. 471 – 26 เมษายน ค.ศ. 499
พระนามเต็มพระนามหลังสิ้นพระชนม์วัดประจำรัชกาล
พระนามเต็ม
สกุล: เริ่มแรก ทั่วป๋า (拓拔, tuò bá)
ต่อมา หยวน (元, yuán)
(เปลี่ยน ค.ศ. 496)
พระนาม: หง(宏, hóng)
พระนามหลังสิ้นพระชนม์
เสี้ยวเหวิน (孝文, xiào wén),
แปลตามตัว
"กตัญญูและวัฒนธรรม"
วัดประจำรัชกาล
เกาจู่ (高祖, gāo zǔ)
พระราชมารดา จักรพรรดินีซื่อ
พระราชบิดา จักรพรรดิเว่ย์เสียนเหวิน
สวรรคต 26 เมษายน ค.ศ. 499 (พระชนมายุ 31 พรรษา)
ถัดไป จักรพรรดิเว่ย์เสวียนอู่
ประสูติ 13 ตุลาคม ค.ศ. 467

ใกล้เคียง

จักรพรรดินโปเลียนที่ 1 จักรพันธ์ ครบุรีธีรโชติ จักรพรรดิโชวะ จักรพรรดิเมจิ จักรพรรดิ จักรพรรดิยงเจิ้ง จักรพรรดิคังซี จักรพรรดิบ๋าว ดั่ย จักรพรรดิเปดรูที่ 1 แห่งบราซิล จักรพรรดินีฟาราห์ ปาห์ลาวี