จักรพรรดิเว่ย์เหวิน ((西)魏文帝) (507–551) พระนามเดิม หยวน เป่าจู้ (元寶炬) เป็นจักรพรรดิแห่งราชวงศ์เว่ย์ตะวันตก รัฐสาขาที่สืบทอดมาจากราชวงศ์เว่ย์เหนือ ในปี 534 หยวน เป่าจู้ เจ้าชายหนานหยางตามเสด็จพระภาดาของพระองค์จักรพรรดิเว่ย์เสี้ยวอู่ในการหลบหนีจากเมืองหลวงลั่วหยางไปยังฉางอัน หลังจากผลกระทบระหว่างจักรพรรดิเว่ย์เสี้ยวอู่และนายพลผู้ยิ่งใหญ่เกา ฮวน อย่างไรก็ตาม ความสัมพันธ์ของจักรพรรดิเว่ย์เสี้ยวอู่กับนายพลที่ทรงพึ่งพาอี้ว์เหวิน ไท่ ไม่นานก็แย่ลงเช่นกัน และราวๆ ปีใหม่ค.ศ. 535 อี้ว์เหวิน ไท่วางยาพิษจักรพรรดิเว่ย์เสี้ยวอู่สวรรคต ทำให้หยวน เป่าจู้ได้เป็นจักรพรรดิ (ในฐานะจักรพรรดิเว่ย์เหวิน) ดังที่เกา ฮวน ได้ทำในช่วงปลายปี 534 ทำให้หยวน ซันเจียนบุตรชายของหยวน ต้าน (元亶) ลูกพี่ลูกน้องของจักรพรรดิเว่ย์เหวิน เป็นเจ้าชายแห่งชิงเหอเป็นจักรพรรดิ (ในฐานะจักรพรรดิเว่ย์เสี้ยวจิง) และก่อตั้งราชวงศ์เว่ย์ตะวันออก จักรพรรดิเว่ย์เหวินเป็นที่รู้จักในฐานะจักรพรรดิองค์แรกของราชวงศ์เว่ย์ตะวันออก ในการแบ่งปันอำนาจ ความสัมพันธ์ของจักรพรรดิเว่ย์เหวินกับตระกูลอวี้เหวินเป็นไปในทางที่ดี แต่พระองค์ก็ไม่สามารถใช้พระราชอำนาจได้มากนัก