ราชวงศ์เว่ย์ตะวันตก (จีน: 西魏; พินอิน: Xī Wèi; /weɪ/;[5]) เป็นราชวงศ์ที่เกิดจากการสลายตัวของราชวงศ์เว่ย์เหนือ และปกครองภาคเหนือของจีนจากปี 535 ถึง 557 เช่นเดียวกับราชวงศ์เว่ย์เหนือ ตระกูลที่ปกครองเว่ย์ตะวันออก เป็นสมาชิกของเผ่าทั่วป๋าของชาติพันธุ์เซียนเป่ย์หลังจากที่นายพลชาวเซียนเปย์ อวี่เหวิน ไท่สังหารจักรพรรดิเว่ย์เหนือหยวน ซิว เขาได้แต่งตั้งหยวน เป่าจู้เป็นจักรพรรดิแห่งเว่ย์ตะวันตก ในขณะที่ อวี่เหวิน ไท่ยังคงเป็นผู้ปกครอง แม้ว่าจะมีขนาดเล็กกว่าราชวงศ์เว่ย์ตะวันออกในด้านอาณาเขตและจำนวนประชากร แต่เว่ย์ตะวันตกก็สามารถต้านทานการโจมตีจากจักรวรรดิตะวันออกได้ เนื่องจากสภาพเศรษฐกิจที่ดีกว่า เว่ย์ตะวันตกจึงสามารถพิชิตส่วนตะวันตกทั้งหมดของราชวงศ์เหลียงทางตอนใต้และยึดครองอาณาเขตของมณฑลเสฉวนได้ ในปี 557 หลานชายของอวี่เหวิน ไท่ อวี่เหวิน หูได้ปลดจักรพรรดิเว่ย์กงและสถาปนาลูกชายของอวี่เหวิน ไท่ นามว่าอี่วเหวินเจวี๋ยเป็นจักรพรรดิ และสิ้นสุดราชวงศ์เว่ย์ตะวันตก และการสถาปนาราชวงศ์โจวเหนือ