หลังจากความพยายามในการโค่นอำนาจ รัฐบาลโชกุนคะมะกุระ ของ จักรพรรดิโกะ-ไดโงะ ไม่สำเร็จทำให้รัฐบาลโชกุนตัดสินใจทำการปลดจักรพรรดิโกะ-ไดโงะออกจากราชบัลลังก์พร้อมกับสถาปนาเจ้าชายคะซุฮิโตะขึ้นเป็นจักรพรรดิโคงง

• 22 ตุลาคม ค.ศ. 1331 (วันที่ 20 เดือน 9 ปี เก็งโก ที่ 1) : ปีที่ 13 ในรัชกาลจักรพรรดิโกะ-ไดโงะจากสายราชสกุล ไดกะกุจิ ถูกปลดออกจากราชบัลลังก์พร้อมกับเนรเทศไปยังเกาะโอะกิทางรัฐบาลโชกุนคะมะกุระจึงได้สถาปนาเจ้าชายคะซุฮิโตะที่รัชทายาทจากสายราชสกุล จิเมียวอิง ซึ่งได้รับการสถาปนาเป็นรัชทายาทเมื่อปี ค.ศ. 1326 ขึ้นสืบราชบัลลังก์ต่อมาเป็น จักรพรรดิโคงง

• 5 กรกฎาคม ค.ศ. 1333 (วันที่ 23 เดือน 5 ปี เก็งโก ที่ 3) : หลังจากทรงหนีออกมาจากเกาะโอะกิใน ยุทธการล้อมคะมะกุระ จักรพรรดิโกะ-ไดโงะและ นิตตะ โยะชิซะดะ สามารถนำกองทัพบุกเข้ายึดเมืองคะมะกุระทำให้รัฐบาลโชกุนคะมะกุระล่มสลายลง

• 7 กรกฎาคม ค.ศ. 1333 (วันที่ 25 เดือน 5 ปี เก็งโก ที่ 3) : ปีที่ 3 ในรัชสมัยจักรพรรดิโคงงสองวันหลังจากยึดได้คะมะกุระ จักรพรรดิโกะ-ไดโงะ ก็ทรงได้ยกกองทัพเข้ายึด นครหลวงเคียวโตะ ทำให้จักรพรรดิโคงงทรงถูกปลดออกจากราชบัลลังก์และจักรพรรดิโกะ-ไดโงะได้กลับมามีพระราชอำนาจในราชสำนักอีกครั้ง

• 25 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1336 (เดือน 12 ปี เค็มมุ ที่ 3) : จักรพรรดิโกะ-ไดโงะพร้อมกับนิตตะ โยะชิซะดะและพระราชวงศ์ลี้ภัยออกจากนครหลวงเคียวโตะหลังจากเสียเมืองเคียวโตะให้กับ อะชิกะงะ ทะกะอุจิ เป็นอันสิ้นสุดยุค การฟื้นฟูเค็มมุ

• 20 กันยายน ค.ศ..1336 (วันที่ 15 เดือน 8 ปี เอ็งเง็ง ที่ 1) : อะชิกะงะ ทะกะอุจิได้สถาปนา เจ้าชายยูตะฮิโตะ พระราชอนุชาของอดีตจักรพรรดิโคงงขึ้นสืบราชบัลลังก์ต่อมาเป็น จักรพรรดิโคเมียว

• 5 สิงหาคม ค.ศ. 1364 (วันที่ 7 เดือน 7 ปี โชเฮ ที่ 19) : อดีตจักรพรรดิโคงงสวรรคตเมื่อพระชนมายุเพียง 51 พรรษา