จักรวรรดิแอกแคด (อังกฤษ: Akkadian Empire) เป็นจักรวรรดิในสมัยโบราณมีเมืองศูนย์กลางอยู่ที่เมืองแอกแคด[2] ประกอบไปด้วยชาวแอกคาเดียนและชาวสุเมเรียน ซึ่งอยู่ภายใต้กฎหมายเดียวกัน[3] มีอิทธิพลครอบคลุมดินแดนเมโสโปเตเมีย, ลิแวนต์, และอานาโตเลีย ทั้งยังเคยส่งกองกำลังทหารไปถึงดิลมันและเมแกน (ประเทศบาห์เรนกับประเทศโอมานในปัจจุบัน) ในแหลมอาระเบียอีกด้วยในช่วงสหัสวรรษที่ 3 ก่อนคริสต์ศักราช มีการพัฒนาความสัมพันธ์ทางวัฒนธรรมระหว่างแอกคาเดียนกับสุเมเรียนเป็นอย่างมาก อาทิเช่น มีการใช้สองภาษากันอย่างแพร่หลาย[4]จักรวรรดิแอกแคดเจริญถึงจุดสูงสุดทางการเมืองในระหว่าง 2,400 ถึง 2,200 ก่อนคริสต์ศักราช โดยการนำของ พระเจ้าซาร์กอนแห่งแอกแคด (2334-2279 ก่อนคริสต์ศักราช)[5] ภายใต้การปกครองของพระเจ้าซาร์กอนและผู้สืบทอดตำแหน่ง ภาษาแอกคาเดียนถูกนำไปเป็นภาษาที่ใช้งานที่อาณาจักรใกล้เคียงที่เคยยึดครอง เช่น อาณาจักรเอลาไมท์กับกูเทียน โดยจักรวรรดิแอกแคดได้รับการยอมรับว่าเป็นจักรวรรดิแห่งแรกของโลกหลังจากการล่มสลายของจักรวรรดิแอกแคด ประชาชนชาวแอกแคดและเมโสโปเตเมียจึงได้รวมกันก่อตั้งอาณาจักรอัสซีเรียในภาคเหนือ และอาณาจักรบาบิโลเนียในภาคใต้