บาบิโลเนีย (อังกฤษ: Babylonia) หรือ อาณาจักรกรุงบาบิโลน หรือ มีอีกชื่อหนึ่งว่า ชินาร์ ที่มีบันทึกในพระคัมภีร์ ปฐก. 10:10-11,14:1,9 (อังกฤษ: Kingdom of Babylon) เป็นอาณาจักรที่พูดภาษาแอกแคดโบราณในภาคกลางตอนใต้ของเมโสโปเตเมีย เดิมทีบาบิโลนเป็นเพียงเมืองเล็กๆในสมัยจักรวรรดิแอกแคด (2335–2154 BC) แต่แล้วอำนาจของเมืองบาบิโลนก็แผ่ไปอย่างไพศาลในรัชสมัยของพระเจ้าฮัมมูราบีในช่วงต้นศตวรรษที่ 18 ก่อนคริสตกาล จนกลายเป็นนครหลวงที่สำคัญ ซึ่งในรัชสมัยของพระเจ้าฮัมมูราบี อาณาจักรกรุงบาบิโลนถูกเรียกว่า ประเทศแอกแคด (Māt Akkadī) เพื่อสื่อว่าเป็นอาณาจักรที่รับช่วงต่อจากจักรวรรดิแอกแคดอันรุ่งโรจน์ก่อนหน้า[1][2]