จังหวัด หรือในชื่อภาษาท้องถิ่นได้แก่ปฬาตะ (สิงหล: පළාත, อักษรโรมัน: Paḷāta) และมากาณัม (ทมิฬ: மாகாணம், อักษรโรมัน: Mākāṇam) เป็นเขตการปกครองย่อยระดับแรกของประเทศศรีลังกา จังหวัดในประเทศศรีลังกามีที่มาตั้งแต่สมัยที่อยู่ภายใต้การปกครองของจักรวรรดิบริติช โดยเริ่มแบ่งเขตจังหวัดครั้งแรกใน ค.ศ. 1833 อย่างไรก็ตาม ในช่วงศตวรรษต่อมา อำเภอซึ่งเป็นหน่วยย่อยของจังหวัดเริ่มมีบทบาทสำคัญในการปกครองมากกว่า ในขณะที่จังหวัดเริ่มลดความสำคัญลงเป็นเพียงเชิงสัญลักษณ์เท่านั้น จนกระทั่ง ค.ศ. 1987 สภาจังหวัดจึงได้รับอนุมัติให้จัดตั้งขึ้นหลังจากการแก้ไขเพิ่มเติมรัฐธรรมนูญแห่งสาธารณรัฐสังคมนิยมประชาธิปไตยศรีลังกา ค.ศ. 1978 ครั้งที่ 13[1][2] ในปัจจุบันประเทศศรีลังกาประกอบด้วย 9 จังหวัด