จันเป็นชายหนุ่มซึ่งเติบโตขึ้นมาในครอบครัวขุนนางร่ำรวยมั่งคั่ง แต่มารดาถึงแก่ความตายตั้งแต่เขาแรกเกิด หลวงวิสนันทเดชาผู้เป็นบิดาจึงโทษว่าเป็นความผิดเขา และไม่อนาทรร้อนใจในความเป็นอยู่เขา แม้กระทั่งประพฤติทารุณต่อเขาเสมอมาด้วย หลวงวิสนันทเดชานี้เองเป็นผู้ตั้งนามให้แก่เขาว่า จัญไร และเนื่องจากจันได้พบเห็นพฤติกรรมลามกอนาจารของหลวงวิสนันทเดชามาแต่เด็ก ทำให้เขาเติบใหญ่ขึ้นมาโดยมีอุปนิสัยและความประพฤติทำนองเดียวกัน

  ในต่อมาหลวงวิสนันท์เดชาจึงสั่งให้วาดไปเรียกจันกลับพระนคร แล้วเสนอให้จันรับเป็นบิดาของบุตรในครรภ์แก้วแทนขจร จันตกลงโดยมีเงื่อนไขว่า หลวงวิสนันทเดชาต้องโอนบ้านและที่ดินให้แก่ตน ทั้งนี้ เพื่อชำระความแค้นเคืองที่ตนมีต่อหลวงวิสนันทเดชามาตั้งแต่เยาว์วัย จันจึงใฝ่หาความสุขทางกามคุณแต่ถ่ายเดียว โดยร่วมประเวณีกับสาวใช้ แม้กระทั่งเบื้องหน้ารูปดารา

  หลวงวิสนันทเดชาเป็นข้าราชการชั้นผู้ใหญ่ในรัฐบาลสยาม ครั้งหนุ่มได้ตกลงสมรสกับดารา พิจิตรวานิช หญิงสาวผู้ถูกรุมโทรม เพื่อช่วยรับเป็นบิดาเด็กในครรภ์ดาราซึ่งต่อมาได้แก่จัน แต่ข้อแม้ว่าแลกกับทรัพย์สมบัติของครอบครัวพิจิตรวานิช แม้ดำรงอยู่ในเกียรติและฐานะอันสูงส่งแห่งวงสังคม แต่ในจิตใจของหลวงวิสนันทเดชานั้นมีความวิปริตทางกามมากพอกับความใคร่ในกามคุณ เขาชำเราสตรีไม่เลือกหน้า

  ในต่อมา ถูกต้องโอนบ้านและที่ดินให้แก่จัน อยู่มาวันหนึ่ง หลวงวิสนันทเดชามาพบเห็นจันกับบุญเลื่องกำลังสมสู่กัน ก็ให้รู้สึกเจ็บช้ำไปทั้งกายใจถึงกับล้มลงและเป็นอัมพาต

• โช นิชิโนะ (Shō Nishino) (แสดง) [3][4]
  มีเรีย เบนเนเดดตี้ (พากย์)

  แก้วเป็นบุตรีของหลวงวิสนันทเดชากับวาด มีความจงเกลียดจงชังจันตามที่หลวงวิสนันทเดชาปลูกฝังมาแต่ยังเล็ก ต่อมาจึงอ้างว่าถูกจันชำเรา เป็นเหตุให้จันต้องถูกขับออกจากบ้านวิสนันท์ ภายหลัง แก้วได้ร่วมประเวณีกับขจร พี่น้องร่วมบิดา จนตั้งครรภ์ จึงจำต้องสมรสกับจันเพื่อรักษาหน้าตาของวงศ์ตระกูล ต่อมา ภริยาของบิดาและมารดาของขจรด้วย

  ในต่อมา แก้วตั้งครรภ์ หลวงวิสนันท์เดชาจึงเสนอให้จันรับเป็นบิดาของบุตรในครรภ์แก้ว แก้วให้กำเนิดบุตรชายหนึ่งคน แต่เพราะทารกนั้นเกิดจากการร่วมประเวณีในหมู่ญาติ จึงมีภาวะโง่เขลาเบาปัญญา และจันตั้งชื่อให้ทารกนั้นว่า ปรีย์-อัปรีย์ วิสนันท์ แก้วเสียใจ และจึงมีความรักร่วมเพศกับบุญเลื่อง แล้วจันก็ข่มขู่ให้เธอมีบุตรกับเขา แต่แก้วมิยินยอมเพราะใจยังจงเกลียดจงชังจัน จันจึงข่มขืนกระทำชำเราเธอกระทั่งเธอตั้งครรภ์ แต่แก้วจึงให้บุญเลื่องช่วยทำให้ตนตกเลือดจนแท้ง

  บุญเลื่องเป็นกุลสตรีมีความสามารถมากในทางศิลปวิทยา แต่มักมากในกามวัตร ได้เป็นอนุภริยาของหลวงวิสนันทเดชาและมีบุตรกัน คือ ขจร แต่ภายหลังยังได้สมสู่กับจันและแก้ว บุตรของหลวงวิสนันทเดชาด้วย

  ขจรเป็นบุตรของบุญเลื่องกับหลวงวิสนันทเดชา แต่ต่อมาได้มีความรักและร่วมประเวณีกับแก้ว พี่น้องร่วมบิดา บุตรที่แก้วให้กำเนิดมาจึงมีภาวะโง่เขลาเบาปัญญา

  วาดเป็นหญิงสาวจิตใจดี แต่จอม คนรัก ได้พาพวกไปฉุดคร่าดารา พิจิตรวานิช หญิงสาวชาวพระนคร มาข่มขืนกระทำชำเราจนตั้งครรภ์ วาดจึงรู้สึกผิดและโทษตนเองว่ามีส่วนสร้างบาปเคราะห์ครั้งนี้ด้วย แล้วยอมตนเป็นภริยาของหลวงวิสนันทเดชาเพื่อจะได้เข้าสู่บ้านวิสนันท์และสามารถบำรุงเลี้ยงดูจันแทนมารดาที่สิ้นชีวิตแล้วได้
ในต่อมา ขณะที่วาดเมื่อเห็นว่าเรื่องราวทั้งหลายคลี่คลายลงด้วยดีแล้วก็ลาไปบวชเป็นนางชีอยู่ที่เมืองนครสวรรค์โดยไม่สึกอีก

  ไฮซินธ์เป็นหญิงสาวมุสลิมอายุสิบหกปี ร่ำเรียนหนังสือในจังหวัดพระนคร และได้พบจัน ณ โรงเรียนภาษาอังกฤษภาคค่ำ จันหลงรักเธอจนหมดหัวใจ เป็นรักบริสุทธิ์รักเดียวของจัน ต่อมาไม่กี่ปีให้หลัง ไฮซินธ์จากโลกนี้ไปแล้วเพราะไข้รากสาดน้อย

  ดาราเป็นหญิงสาวชาวพระนคร ถูกจอม เวียงชัย ชายคนรักของวาดและพวกพ้อง ข่มขืนกระทำชำเราจนตั้งครรภ์ และเด็กในครรภ์นั้นต่อมาคือจัน จึงไม่อาจทราบได้แน่ชัดว่า แท้จริงแล้วบิดาของจันเป็นผู้ใด

  เคนเป็นบุตรของแม่พุ่ม หัวหน้าคนครัวในบ้านวิสนันท์ เป็นสหายสนิทเพียงคนเดียวที่จันสามารถเล่าทุกอย่างให้ฟังได้ ชายผู้ดูเหมือนหยาบกระด้างแต่ไม่หยาบคาย และแข็งแกร่งเต็มเปี่ยมไปด้วยพลังแห่งชายชาตรีผู้มาดมั่นในเพศผู้ กล้าและท้าทายชีวิต ต่อมาได้เดินทางกับจันไปอาศัย ณ เมืองพิจิตร ที่บ้านคุณท้าวพิจิตรรักษา ญาติข้างมารดาของจัน แล้วสมรสกับมาลัย สาวสวยชาวพิจิตร มีบุตรด้วยกันหนึ่งคน

  ญาติข้างมารดาของจัน เป็นผู้อาวุโสมากที่สุดในบ้านพิจิตรวานิชเป็นคนรักเกียรติภูมิของวงศ์ตระกูลอย่างหาที่สุดมิได้ จนสามารถกระทำการต่าง ๆ โดยไม่สนใจความถูกผิดเพื่อรักษาผลประโยชน์และทรัพย์สมบัติความร่ำรวยของตระกูลตนเองไว้ เป็นผู้หญิงแก่ที่หลงอำนาจและสร้างปมปัญหาต่าง ๆ ไว้มากมาย จนก่อให้เกิดความหายนะต่อคนรอบข้างได้อย่างน่าสะพรึงกลัว

  นายตำรวจหนุ่มตงฉินรุ่นใหม่ไฟแรงที่เต็มเปี่ยมไปด้วยอุดมการณ์แห่งการเป็นผู้พิทักษ์สันติราษฎร์ ผู้ดำเนินคดีข่มขืนและฆาตกรรมอันเป็นปมปริศนา เขามาจากครอบครัวที่มีชาติตระกูลสูงในวงสังคม เขาจึงรักเกียรติยศและความยุติธรรมเหนือสิ่งอื่นใด ฉะนั้นเมื่อเขาต้องเผชิญกับอิทธิพลมืดอันทุจริตในเมืองพิจิตร เขาจึงไม่อาจรับสภาพนั้นได้จนตัดสินใจลาออกจากราชการทั้ง ๆ ที่รักในการเป็นผู้พิทักษ์สันติราษฎร์อย่างเต็มเปี่ยม