พระนางจูลีเสด็จไปยังแฟรงก์เฟิร์ตพร้อมพระราชธิดา ซึ่งทรงประทับอยู่ที่นี่เป็นเวลา 6 ปี โดยทรงแยกกันประทับกับพระสวามีซึ่งกลายเป็นครึ่งฝรั่งเศสครึ่งอเมริกัน หลังจากนั้นพระนางทรงประทับที่บรัสเซลส์และจากนั้นทรงไปที่ฟลอเรนซ์ อิตาลี ประทับที่พระราชวังเซอร์ริสโตรี พระนางไม่ทรงเข้าสังคมกับชาวฝรั่งเศส พระนางทรงถูกบรรยายว่าเป็นผู้ที่มีเสน่ห์, เงียบ, สง่างามและเงียบสงบ โดยทั่วไปถือว่าดี ในช่วงนี้พระนางทรงต้องแยกจากกับพระนางเดซีเร พระขนิษฐาซึ่งกลายเป็นสมเด็จพระราชินีแห่งสวีเดนและต้องย้ายไปประทับที่สวีเดน ในปีค.ศ. 1840 โจเซฟหรืออดีตพระเจ้าโคเซเสด็จมาร่วมประทับกับพระนางจูลีที่ฟลอเรนซ์ ทั้งๆที่มีการผิดประเวณีหลายครั้งแต่พระนางทรงเรียกโจเซฟว่า "พระสวามีสุดที่รักของข้า"

โจเซฟ โบนาปาร์ตสวรรคตในวันที่ 28 กรกฎาคม ค.ศ. 1844 ขณะมีพระชนมายุ 76 พรรษา พระนางจูลีสิ้นพระชนม์ในอีกแปดเดือนต่อมาในวันที่ 7 เมษายน ค.ศ. 1845 ขณะมีพระชนมายุ 73 พรรษา ทั้งสองพระองค์ถูกฝังพระบรมศพเคียงข้างกันที่มหาวิหารซันตาโกรเชในฟลอเรนซ์ อีก 17 ปีต่อมาในปีค.ศ. 1862 จักรพรรดิฝรั่งเศสผู้ทรงสถาปนาพระองค์เองขึ้นครองราชย์คือ จักรพรรดินโปเลียนที่ 3 ทรงโปรดให้นำพระบรมศพของพระเจ้าโจเซฟ โบนาปาร์ตกลับคืนสู่ฝรั่งเศสและฝังพระศพไว้ทางเบื้องขวาของพระอนุชาคือ จักรพรรดินโปเลียนที่ 1 พระบรมศพของพระนางจูลียังคงอยู่ที่มหาวิหารซันตาโกรเชเคียงข้างพระศพของพระราชธิดาคือ เจ้าหญิงชาร์ล็อตต์ ซึ่งสิ้นพระชนม์ที่ลุกกาในอิตาลี ในวันที่ 3 มีนาคม ค.ศ. 1839 ขณะมีพระชนมายุ 37 พรรษาขณะทรงให้กำเนิดบุตรซึ่งสิ้นพระชนม์เมื่อคลอดออกมา