ฉิ่นโยเมี๊ยะ (พม่า: ရှင်မျိုးမြတ်, ออกเสียง: [ʃɪ̀ɴ mjó mjaʔ]; ประมาณคริสต์ทศวรรษ 1490 – ประมาณคริสต์ทศวรรษ 1520) พระนมของ พระเจ้าตะเบ็งชะเวตี้ แห่ง ราชวงศ์ตองอู และเป็นพระราชมารดาของ พระเจ้าบุเรงนอง ใน ค.ศ. 1516 พระนางและพระสวามีคือ เมงเยสีหตู ได้เข้ามาเป็นข้าราชสำนักตองอูตั้งแต่พระเจ้าตะเบ็งชะเวตี้ยังเป็นทารก ตามพระราชพงศาวดารกล่าวว่าพระนางเป็นทายาทรุ่นที่ 5 ของ พระเจ้าสีหตู ปฐมกษัตริย์แห่ง อาณาจักรปีนยะ (ครองราชย์; 1310–1325) กับพระอัครมเหสีมีสออู จากราชวงศ์พุกาม แต่จากประวัติที่เล่าต่อกันมากล่าวว่าพระนางและพระสวามีเป็นคนธรรมดาสามัญจากพุกาม หรือ ตองอูในพงศาวดารกล่าวไว้อีกว่าได้มีการสถาปนาพระนางเป็นพระราชวงศ์ ภายหลังจากพระนางสิ้นพระชนม์เมื่อประมาณคริสต์ทศวรรษ 1520 ในฐานะข้าราชสำนัก และพระนางไม่ทันได้เห็นพระโอรส-ธิดาทั้ง 4 ได้เป็นพระราชวงศ์ชั้นสูงของราชวงศ์ตองอู ตั้งแต่พระราชบุตรองค์ใหญ่ ขิ่นโปนสอ ได้เป็นพระอัครมเหสีของพระเจ้าตะเบ็งชะเวตี้ใน ค.ศ. 1530 และพระราชบุตรองค์ที่ 2 จะเต็ด ได้อภิเษกกับ ตะขิ่นจี พระขนิษฐาต่างพระราชมารดาของพระเจ้าตะเบ็งชะเวตี้ใน ค.ศ. 1534 พระสวามีของพระนางได้อภิเษกอีกครั้งหลังจากที่พระนางสิ้นพระชนม์แล้วกับพระขนิษฐาของพระนางพร้อมกับได้รับการสถาปนาเป็นอุปราชแห่งตองอู ระหว่าง ค.ศ. 1540 ถึง 1549 และในระหว่างรัชสมัยของพระเจ้าบุเรงนองพระโอรสอีก 2 พระองค์ได้รับการสถาปนาเป็นอุปราชแห่งเมาะตะมะ และ แปร พร้อมกับได้รับพระอิสริยยศเป็น เมงเยสีตู และ ตะโดธรรมราชาที่ 2 ใน ค.ศ. 1552 และ สีตู พระเชษฐาหรือพระอนุชาของพระนางได้รับแต่งตั้งเป็นเจ้าเมืองพุกามใน ค.ศ. 1551