ชาวอเมริกันเชื้อสายจีน (จีน: 華裔美國人 หรือ 美籍華人; จีน: 华裔美国人 หรือ 美籍华人) หมายถึงชาวอเมริกันที่มีเชื้อสายจีน ประกอบด้วยชาวจีนโพ้นทะเล กับบางส่วนที่เป็นชาวอเมริกันเชื้อสายเอเชียตะวันออก รวมทั้งชาวอเมริกันเชื้อสายเอเชียกลุ่มย่อย ซึ่งภายในชุมชนนี้ มักไม่ได้กำหนดว่าจะย้ายถิ่นฐานมาจากจีนแผ่นดินใหญ่, ฮ่องกง, มาเก๊า, ไต้หวัน[6] กับลูกหลานของพวกเขาที่มิได้ย้ายถิ่นฐานในภายหลัง รวมทั้งชาวจีนโพ้นทะเลที่โยกย้ายมาจากสถานที่อันหลากหลาย ทั้งสิงค์โปร์, เวียดนาม, มาเลเซีย, อินโดนีเซีย, พม่า และฟิลิปปินส์ชาวจีนกลุ่มแรกที่อพยพได้เดินทางถึงสหรัฐอเมริกาในช่วงปี ค.ศ. 1820 ตามที่บันทึกไว้ในสำมะโนทะเบียน ต่อมาในปี ค.ศ. 1848 ผู้ชายที่มีจำนวนน้อยกว่า 1,000 คน ต่างเดินทางมาเป็นแรงงานชุดสำคัญในช่วงยุคตื่นทองที่แคลิฟอร์เนีย เพื่อขุดทองและเป็นแรงงานดำเนินการเหมืองแร่[7][8][9]ที่แห่งนั้นมีการอพยพผู้คนตามมาอีก 25,000 รายในปี ค.ศ. 1852 กับ 105,465 รายในปี ค.ศ. 1880 ส่วนมากอาศัยอยู่ฝั่งเวสท์โคสท์ของสหรัฐอเมริกา ผู้อพยพในช่วงต้นมักเป็นผู้ชายที่มีการศึกษาไม่สูงนักซึ่งมาจากมณฑลกวางตุ้งเป็นส่วนใหญ่ในสมัยนั้น[10]เช่นเดียวกับชาวยุโรป ชาวจีนบางคนในช่วงต้นได้อพยพมาตั้งถิ่นฐานที่สหรัฐอเมริกา แต่ชาวจีนได้ห้ามการอพยพระหว่างค.ศ. 1885 กับ ค.ศ. 1943 เมื่อพระราชบัญญัติยกเว้นชาวจีนได้ส่งผล ตั้งแต่การยกเลิกพระราชบัญญัติ ค.ศ. 1943 การอพยพของชาวจีนถูกจำกัดอย่างหนักจนกระทั่ง ค.ศ. 1965 ในช่วงระหว่างยุค 1970 บุคคลเชื้อสายจีนส่วนใหญ่ที่อพยพเข้าไปในสหรัฐอเมริกามักมาจากฮ่องกง ตามมาด้วยไต้หวัน ซึ่งอพยพโดยมีสาเหตุสืบเนื่องจากจีนแผ่นดินใหญ่ ระหว่างยุค 1980 ในส่วนครบกำหนดการเสรีด้านข้อจำกัดการอพยพเมื่อช่วงกลางยุค 1970 การอพยพจากจีนแผ่นดินใหญ่มีรูปแบบที่เห็นได้ชัดมากกว่า หากเทียบจากสัดส่วนของบุคคลเชื้อสายจีนจากแหล่งอื่นที่อพยพสู่สหรัฐอเมริกา[11] ส่วนกลุ่มผู้ใช้ภาษากวางตุ้ง ตามประวัติศาสตร์ถือเป็นกลุ่มผู้อพยพมากที่สุดในการเดินทางเข้าสู่สหรัฐอเมริกา ซึ่งถือเป็นกลุ่มประชากรที่มิได้พูดภาษาอังกฤษที่มีจำนวนมากที่สุดเป็นอันดับสามของสหรัฐอเมริกา[12]