ชาโวไปปล้ำสมาคมที่ญี่ปุ่น นิวเจแปนโปรเรสต์ลิง ในปี 1996 ชาโวก็ประสบความสำเร็จได้แชมป์แรกคือแชมป์ครูย์เซอร์เวทของWCW ในแบทเทิลรอยัลในศึก Slamboree ปี 1998 ที่ Worcester, MA. และในศึกใหญ่ต่อมาคือ เดอะเกรทอเมริกันแบช ปี 1998 ชาโวสามารถชนะอาของตนไปได้คือเอ็ดดี เกร์เรโร ในปี 2001 ชาโวเป็นหนึ่งในกลุ่ม WCW ที่มาบุก WWE ในตอนนั้น และชาโวต้องป้องกันแชมป์ครูย์เซอร์เวทกับเชน เฮมส์ แต่ก็สามารถป้องกันแชมป์ไว้ได้ ในปี 2008 ชาโวได้คว้าแชมป์โลก ECW โดยเอาชนะซีเอ็ม พังก์[7][8][9][10][11][12] แต่ก็เสียแชมป์ให้เคนในเวลาสั้นๆเพียง 11 วินาที ในเรสเซิลเมเนีย ครั้งที่ 24[13] ในโอเวอร์เดอะลิมิต (2011) ชาโวได้ปล้ำกับนักมวยปล้ำสวมหน้ากากหน้าใหม่ ซิน คารา แต่ก็แพ้ไป ในสแมคดาวน์ ชาโวขอรีแมตช์กับซิน คารา แต่ก็แพ้ไปอีก ต่อมาในวันที่ 25 มิถุนายน 2011 ชาโวได้ลาออกจาก WWE[14] หลังจากที่ลาออกจาก WWE ชาโวได้เซ็นสัญญาการปล้ำในสมาคม เวิลด์เรสต์ลิงคาวน์คิล (WWC)[15] และได้เจอกับออร์แลนโด โคลอน ในการชิงแชมป์ WWC Caribbean Heavyweight Championship และสามารถเอาชนะมาได้ ส่วนในสมาคมโทเทิล นอนสต็อป แอคชั่น เรสต์ลิง หรือ ทีเอ็นเอ เขาได้แชมป์โลกแทกทีมคู่กับเฮอร์นันเดซ โดยเอาชนะคริสโตเฟอร์ แดเนียล และ คาซาเรียน ในศึกบาวด์ฟอร์กลอรี วันที่ 14 ตุลาคม 2012[16][17]