ในช่วงที่รุ่งเรืองที่สุดนั้น ชินเซ็งงุมิมีสมาชิกจำนวนราว 300 คน กลุ่มดังกล่าวนี้นับเป็นซามูไรกลุ่มแรกในสมัยการปกครองของตระกูลโทะกุงะวะ ที่อนุญาตให้บุคคลจากชนชั้นที่ไม่ใช่ซามูไร เช่น ชนชั้นพ่อค้า ชนชั้นชาวนา สามารถเข้าร่วมกลุ่มได้ ก่อนหน้านั้นญี่ปุ่นมีระบบชนชั้นวรรณะที่เคร่งครัดมากและไม่สามารถเลื่อนจากฐานะที่ตำกว่าไปสู่ฐานะที่สูงกว่าได้ง่ายนัก ผู้คนที่เข้าร่วมกลุ่มด้วยมีจุดประสงค์เพื่อที่จะหาทางเลื่อนชนชั้นของตนเป็นซามูไรหรือต้องการมีส่วนรวมทางการเมืองเป็นส่วนมาก อย่างไรก็ตาม การกล่าวว่าสมาชิกของกลุ่มชินเซ็งงุมิส่วนมากไม่ใช่ชนชั้นซามูไรนับว่าเป็นเรื่องที่เข้าใจผิด จากจำนวนสมาชิกของชินเซ็งงุมิ 106 คน (จำนวนรวมทั้งหมดคือประมาณ 302 คนในเวลานั้น) ประกอบด้วยซามูไร 87 คน, ชาวนา 8 คน, พ่อค้า 3 คน, แพทย์ 3 คน, นักบวช 3 คน, และช่างฝีมือ 2 คน มีผู้นำกลุ่มเพียงไม่กี่คนที่เป็นชนชั้นซามูไรโดยกำเนิด เช่น ยะมะนะมิ เคย์สุเกะ, โอะคิตะ โซจิ, นะงะคุระ ชินปะจิ, และฮะระดะ ซะโนะสุเกะ

สายการบังคับบัญชาหลังคดีอิเกะดะยะ

• คนโด อิซะมิ ผู้สืบทอดวิชาดาบสายเท็นเน็นริชินริวลำดับที่ 4

• ซันนัน เคสุเกะ

• ฮิจิคะตะ โทะชิโซ

• อิโต คะชิตะโร

1. โอะกิตะ โซจิ (ครูดาบ)
2. นะงะคุระ ชิมปะจิ (ครูดาบ)
3. ไซโต ฮะจิเมะ (ครูดาบ)
4. มัตซึบะระ จูจิ (ครูฝึกยิวยิตซึ)
5. ทะเกะดะ คังริวไซ (ครูฝึกยุทธวิธีทางการทหาร)
6. อิโนะอุเอะ เก็มซะบุโร
7. ทะนิ ซันจูโร (ครูหอก)
8. โทโด เฮสุเกะ
9. ซูซูกิ มิกิซะบุโร
10. ฮะระดะ ซะโนะสุเกะ

• ชิมะดะ ไค
• ยะมะซะกิ สึสึมุ