อุบัติการณ์ลมฟ้าอากาศมีผลต่อกระบวนการทางชีวภาพในช่วงระยะเวลาสั้น ๆ เช่น เมื่อดวงอาทิตย์ขึ้นเหนือขอบฟ้าในตอนเช้า ระดับของแสงจะเพียงพอสำหรับกระบวนการการสังเคราะห์ด้วยแสงที่เกิดขึ้นในใบพืช ในภายหลัง ในระหว่างวัน อุณหภูมิอากาศและความชื้นอาจทำให้เกิดการปิดบางส่วนหรือทั้งหมดของปากใบ การตอบสนองโดยทั่วไปของพืชหลายชนิดจะจำกัดการสูญเสียน้ำจากการคายน้ำ มากกว่าโดยปกติแล้ว การค่อย ๆ ปรากฎขึ้นของตัวแปรทางอุตุนิยมวิทยาในแต่ละวันจะควบคุมวงจรนาฬิกาชีวภาพของพืชและสัตว์เหมือนกัน

สิ่งมีชีวิต เพื่อเป็นส่วนหนึ่งของสิ่งเหล่านี้ จะสามารถส่งผลกระทบต่อรูปแบบของสภาพอากาศร่วมกันได้ โดยอัตราการคายระเหยของป่า หรือพื้นที่ปลูกพืชขนาดใหญ่ที่สำคัญ ก่อให้เกิดการปลดปล่อยของไอน้ำในบรรยากาศ โดยในท้องถิ่นนั้น จะมีกระบวนการที่ค่อนข้างรวดเร็วและต่อเนื่อง ซึ่งอาจจะมีส่วนสำคัญในการคงอยู่ของหยาดน้ำฟ้าในบริเวณที่กำหนด และอีกตัวอย่างหนึ่ง การเหี่ยวแห้งของพืชเป็นผลในการเปลี่ยนแปลงที่ชัดเจนในการกระจายมุมใบ และด้วยประการฉะนี้ จึงมีการปรับเปลี่ยนอัตราการสะท้อน, การส่งผ่าน และการดูดซึมของแสงพลังงานแสงอาทิตย์ในพืชเหล่านี้ ส่วนในทางกลับกัน การเปลี่ยนแปลงของอัตราส่วนรังสีสะท้อนของระบบนิเวศเช่นเดียวกับความสำคัญของความร้อนสัมผัสและความร้อนแฝงจำเพาะจากการนำและการพาจากพื้นผิวสู่ชั้นบรรยากาศ ยกตัวอย่างเช่นในสมุทรศาสตร์ ได้มีการพิจารณาถึงการปล่อยไดเมทิลซัลไฟด์โดยกิจกรรมทางชีวภาพในน้ำทะเล และส่งผลกระทบต่อละอองลอยในชั้นบรรยากาศ