ตัวอักษรพื้นฐาน ของ ชุดตัวอักษรยาวี

อักษรยาวี[1]
อักษรเดี่ยวต้นกลางท้ายเสียงเทียบอักษรรูมีชื่อยูนิโคด
ااـا/a/aalif อลิฟ, อะลิฟ0627
بببــبــب/b/bba บาอ์0628
تتتــتــت/t/tta ตาอ์062A
ةةـة/t/tta marbutah ตาอ์ มัรบูตอฮ์0629
ثثثــثــث/s/ssa ษาอ์ (ซาอ์)062B
جججــجــج/d͡ʒ/jjim ญีม (จีม)062C
حححــحــح/h/hha หาอ์062D
چچچــچــچ/t͡ʃ/cca0686
خخخــخــخ/x/khkha คออ์062E
ددـد/d/ddal ดาล062F
ذذـذ/z/zzal ษาล (ซาล)0630
ررـر/r/rra รออ์0631
ززـز/z/zzai ซาย (ซัย)0632
سسســســس/s/ssin ซีน0633
شششــشــش/ʃ/sysyin ชีน0634
صصصــصــص/s/ssad ศ้อด (ซ้อด)0635
ضضضــضــض/d/ddad ฎ๊อด0636
طططــطــط/t/ttho ตออ์0637
ظظظــظــظ/z/zzho ซออ์ (ษออ์)0638
عععــعــع/ʔ/aain อัยน์0639
غغغــغــغ/ɣ/ghghain ฆอยน์063A
ڠڠڠــڠــڠ/ŋ/ngnga งา06A0
فففــفــف/f/ffa ฟา0641
ڤڤڤــڤــڤ/p/ppa ปา06A4
قققــقــق/ʔ/ และ /q/qqaf0642
کککــکــک/k/kkaf กาฟ06A9
ݢݢݢــݢــݢ/g/gga ฆา0762
لللــلــل/l/llam ลาม0644
مممــمــم/m/mmim มีม0645
نننــنــن/n/nnun นูน0646
ووـو/w/ และ /u, o, ɔ/w และ u, owau วาว0648
ۏۏـۏ/v/vva ฟา06CF
هههــهــه/h/hha bulat ฮาบูลัต0647
يييــيــي/j/ และ /i, e, ɛ/y และ i, eya ยา064A
ڽڽڽــڽــڽ/ɲ/nynya ญา06BD
ءءء/ʔ/-hamzah ฮัมซะฮ์0621
أأـأ/ʔ, a, u/aalif with hamzah above อะลีฟกับฮัมซะฮ์ด้านบน0623
إإـإ/ʔ, i/ialif with hamzah below อะลีฟกับฮัมซะฮ์ด้านล่าง0625
ئئئــئــئ/ʔ/-ye with hamzah above เยกับฮัมซะฮ์ด้านบน0626
لالالاـلاـلا/la/lalam alif ลามอะลีฟ
  • อักษรที่ไม่มีรูปต้นและรูปกลางจะใช้รูปเดี่ยว เพราะเชื่อมกับอักษรอื่นไม่ได้
  • hamzah แสดงเฉพาะรูปเดี่ยวในภาษามลายู
  • "nya"เป็นเสียงที่ไม่มีในภาษาไทยภาคกลางและภาคใต้ พบเฉพาะในภาษาไทยสำเนียงภาคเหนือกับภาคอีสานเท่านั้น
หน้าจากหนังสือStories of Abdullah เขียนด้วยอักษรยาวีจารึกตรังกานูเขียนเมื่อ พ.ศ. 1846 เป็นการเขียนด้วยอักษรยาวีที่เก่าที่สุด

ใกล้เคียง

ชุดตัวอักษรอาหรับ ชุดตัวอักษรกรีก ชุดตัวอักษรอูรดู ชุดตัวอักษรยาวี ชุดตัวอักษรละติน ชุดตัวอักษรทาจิก ชุดตัวอักษรเปอร์เซีย ชุดตัวหนังสือพยางค์เชโรกี ชุดตัวอักษรฮีบรู ชุดตัวอักษรสากลสำหรับการถอดอักษรภาษาสันสกฤต