วอลแตร์เขียนเรื่องนี้ขึ้นเพื่อต้องการตัดพ้อให้เห็นถึงความอยุติธรรม ความไร้เหตุผลของชะตาชีวิต หรือพระเจ้าซึ่งมนุษย์ทุกคนต้องประสบและไม่สามารถที่จะหลีกเลี่ยงได้ เพราะพระผู้เป็นเจ้าได้ลิขิตเอาไว้แล้ว โดยที่เขาต้องการสื่อให้เห็นความหมายของคำว่า “ชะตาลิขิต“ นอกจากนี้เขายังต้องการเสียดสี และวิพากษ์วิจารณ์สถาบันต่าง ๆ ในสังคม ในขณะนั้น ดังตัวอย่างเช่น สถาบันศาสนา วอลแตร์นั้นต่อต้านความงมงาย ความบ้าคลั่งทางศาสนา ความขาดขันติธรรม และพิธีกรรมต่าง ๆ ของศาสนจักร สถาบัน การเมืองการปกครอง เขาต่อต้านการกดขี่ และความไม่เป็นธรรมทางการเมือง สถาบันสังคม เขาต่อต้านความอยุติธรรมต่าง ๆ ในสังคม โจมตีชนขั้นขุนนางที่มักหลงใหลในอำนาจ ชื่อเสียง เกียรติยศ และศักดิ์ศรีมากกว่าคุณธรรมความดี และวอลแตร์ยังได้โจมตีระบบตุลาการศาลที่ผู้พิพากษาตัดสินคดีอย่างไม่เป็นธรรม ตัดสินตามอำเภอใจของตน และมักลงโทษผู้บริสุทธิ์อยู่เสมอ เป็นต้น นอกจากนี้วอลแตร์ยังต้องการแสดงให้เห็นว่าความทุกข์ต่าง ๆ ที่เกิดขึ้นนั้นไม่ใช่เพราะชะตาลิขิตที่พระผู้เป็นเจ้ากำหนดไว้ แต่เป็นเพราะความดี ความชั่วของมนุษย์นั่นเอง และในตอนท้ายเขายังเสนอทางแก้ไขปัญหาต่าง ๆ ที่เกิดขึ้น คือ การใช้เหตุผลในการแก้ปัญหาต่าง ๆ ซึ่งทำให้มนุษย์ได้พบกับความสุขได้ไม่ยาก