ซานซิงตุย (จีน: 三星堆; พินอิน: Sānxīngduī; แปลตรงตัว: "เนินสามดาว") เป็นแหล่งโบราณคดีและวัฒนธรรมยุคสำริดขนาดใหญ่ ปัจจุบันอยู่ในอาณาเขตนครระดับเทศมณฑลกว่างฮั่น มณฑลเสฉวน ประเทศจีน ส่วนใหญ่ขุดพบในปี 1986[1] หลังการค้นพบอย่างคร่าว ๆ ครั้งแรกในปี 1927[2] โบราณวัตถุที่ขุดพบเมื่อนำไปตรวจวัดอายุคาร์บอน พบอายุอยู่ที่ราว 1200-1100 ปีก่อนคริสต์กาล[3]การค้นพบที่ซานซิงตุย แถบลุ่มน้ำสาขาของแม่น้ำแยงซี, แหล่งโบราณคดีต้าหยางโจว (เทศมณฑลซินกั้น แถบลุ่มแม่น้ำกั้น มณฑลเจียงซี) และการค้นพบทางโบราณคดีอื่น ๆ ในพื้นที่ตอนใต้ของจีนสร้างข้อโต้แย้งต่อวาทกรรมดั้งเดิมว่าด้วยอารยธรรมของจีนเผยแพร่จากจงหยวนไปตามแม่น้ำเหลือง รวมถึงเริ่มทำให้เกิดแนวคิดทางโบราณคดีที่ว่า "ศูนย์กลางอารยธรรมจำนวนมากล้วนมีส่วนร่วมกันเป็นต้นตอของอารยธรรมจีน"[4][5]ปัจจุบันแหล่งโบราณคดีซานซิงตุยได้รับการขึ้นทะเบียนเป็นแหล่งมรดกโลกขั้นเบื้องต้นของยูเนสโก[6]