ซาร์อีวัน สรัตซีมีร์ (บัลแกเรีย: Иван Срацимир) เป็นซาร์แห่งบัลแกเรียในวีดินตั้งแค่ ค.ศ. 1356 - 1396 คาดว่าพระองค์น่าจะประสูติใน ค.ศ. 1324 หรือ 1325 และน่าจะสวรรคตใน ค.ศ. 1397 แม้ว่าจะเป็นพระราชโอรสองค์โตในซาร์อีวัน อาแลกซันเดอร์แห่งบัลแกเรีย ซาร์อีวัน สรัตซีมีร์ไม่ได้เป็นผู้สืบราชสมบัติโดยตรงของบิดา แต่เป็นพระอนุชาต่างพระมารดาคืออีวัน ชิชมันที่ได้สืบทอดต่อจากพระบิดาแทนพระองค์ ดังนั้นพระองค์จึงสถาปนาตนเป็นซาร์ในวีดิน เมื่อราชอาณาจักรฮังการีเข้าโจมตีและยึดครองวีดิน พระองค์ได้รับความช่วยเหลือจากพระบิดาในการชับไล่กองทัพของฮังการีภายหลังจากการสวรรคตของซาร์อีวัน อาแลกซันเดอร์ใน ค.ศ. 1371 ซาร์อีวัน สรัตซีมีร์ได้ตัดความสัมพันธ์กับเตอร์โนโว และให้อาร์คบิชอปแห่งวีดินขึ้นตรงกับอัครบิดรแห่งคอนสแตนติโนเปิลเพื่อแสดงถึงความเป็นอิสระ ด้วยตำแหน่งที่ตั้งของวีดิน ส่งผลให้ดินแดนของพระองค์ปลอดภัยจากการรุกรานของจักรวรรดิออตโตมันซึ่งกำลังรุกรานพื้นที่ทางใต้ของคาบสมุทรบอลข่าน และพระองค์มิได้ส่งความช่วยเหลือใดๆแก่พระอนุชาของพระองค์ในการป้องกันดินแดนจากการรุกรานของออตโตมัน จนกระทั่งหลังสงครามการเสียกรุงเตอร์นอวอใน ค.ศ. 1393 พระองค์จึงให้ความสำคัญกับการต่อต้านออตโตมันมากขึ้น และได้เข้าร่วมในกองทัพครูเสดของพระเจ้าซีกิสมุนท์แห่งฮังการี อย่างไรก็ตามหลังจากการรบที่นิกอปอล กองทัพออตโตมันสามารถเข้ายึดเมืองวีดินได้ และจับตัวซาร์อีวัน สรัตซีมีร์ไปจองจำไว้ในเมืองบูร์ซา ซึ่งพระองค์อาจถูกรัดคอจนสวรรคตที่นั่น แม้ว่าพระโอรสของพระองค์ เจ้าชายกอนสตันตินจะอ้างสิทธิ์ในตำแหน่งซาร์และปกครองดินแดนบางส่วนของพระบิดาของพระองค์ แต่โดยทั่วไปแล้วนักประวัติศาสตร์มักนับซาร์อีวัน สรัตซีมีร์ เป็นซาร์พระองค์สุดท้ายของบัลแกเรียยุคกลางเนินเขาสรัตซีมีร์บนคาบสมุทรตรีนิตีในแอนตาร์กติกาเป็นสถานที่ที่ตั้งชื่อตามพระนามของพระองค์[1]