ซิกกุรัตแห่งอูร์ (ซูเมอร์: 𒂍𒋼𒅎𒅍 é-temen-ní-gùru "Etemenniguru";[3] แปลว่า วิหารที่ซึ่งฐานเปล่งรังสี)[4] เป็นซิกกุรัตสมัยซูเมอร์ใหม่ ตั้งอยู่ในอดีตนครโบราณอูร์ ใกล้กับอันนาศิรียะฮ์ซึ่งในปัจจุบันอยู่ในเขตผู้ว่าการษีกอร ประเทศอิรัก สิ่งปลูกสร้างนี้สร้างขึ้นในยุคสัมฤทธิ์ตอนต้น (21,000 ปีก่อนคริสต์ศักราช) แต่ได้พังทลายลงมาเหลือแต่ซากเมื่อถึง 600 ปีก่อนคริสต์ศักราชในสมัยบาบิโลนใหม่ เมื่อกษัตริย์นาโบนีดุสมีรับสั่งให้บูรณะวิหารขึ้นใหม่ซากของซิกกุรัตได้รับการขุดค้นในคริสต์ทศวรรษ 1920 และ 1930 โดยเซอร์เลเนิร์ด วุลลีย์ ต่อมาในคริสต์ทศวรรษ 1980 สมัยประธานาธิบดีซัดดัม ฮุสเซน มีการก่อผนังล้อมซิกกุรัตขึ้นบางส่วนและมีการสร้างบันไดขนาดมหึมาขึ้นประกอบ ซิกกุรัตแห่งอูร์ถือเป็นซิกกุรัตที่ได้รับการรักษาไว้ดีที่สุดของเมโสโปเตเมีย นอกเหนือจากซิกกุรัตโชฆอแซมบีล[5] และเป็นหนึ่งในสามสิ่งปลูกสร้างจากนครอูร์ของซูเมอร์ใหม่ อีกสองแห่งคืออนุสรณ์ศพหลวงแห่งอูร์ และอูร์นัมมู