ซิมพาทีฟอร์เดอะเดวิล (อังกฤษ: Sympathy for the Devil) เป็นเพลงของเดอะโรลลิงสโตนส์ แต่งโดยมิก แจ็กเกอร์ เป็นเพลงแทร็กที่ 1 ของอัลบัม Beggars Banquet ที่วางจำหน่ายในปี ค.ศ. 1968 นิตยสารโรลลิงสโตนได้จัดให้เพลงนี้อยู่ในอันดับที่ 32 ของ 500 เพลงยอดเยี่ยมตลอดกาล จากการจัดอันดับในปี 2004 [1]เพลงนี้ระบุว่าแต่งโดย แจ็กเกอร์/ริชาร์ด แต่ในภายหลังแจ็กเกอร์ได้ให้สัมภาษณ์นิตยสารโรลลิงสโตนระบุว่า เขาเป็นผู้แต่งเพลงนี้เป็นส่วนใหญ่ [2] โดยได้แรงบันดาลใจมาจากบทกวีลัทธิสัญลักษณ์นิยมของชาร์ลส์ โบเดอแลร์ (Charles Baudelaire) และจากนวนิยายเรื่อง The Master and Margarita ของมิคาอิล บูลกาคอฟ (Mikhail Bulgakov) [3]มีคำร้องที่กล่าวพาดพิงถึงเหตุการณ์ในประวัติศาสตร์ เช่น การพิพากษาและการสิ้นพระชนม์ของพระเยซู, สงครามศาสนาในยุโรป, การปฏิวัติรัสเซียและการสังหารหมู่ราชวงศ์โรมานอฟ รวมไปถึงการลอบสังหารพี่น้องเคนเนดีเพลงนี้ขับร้องโดยมิก แจ็กเกอร์ มีจุดเด่นที่เสียงกลองคองกาในจังหวะแซมบา ล้อไปกับการบรรเลงเปียโน กีตาร์เบส มาราคัส สลับกับเสียงคอรัส "WOO WOOS" โดยสมาชิกในวงตลอดทั้งเพลง เนื้อเพลงบรรยายทัศนะของบุคคลที่หนึ่งผ่านมุมมองของลูซิเฟอร์ [4] ยิ่งทำให้ภาพลักษณ์ของวงแย่ลงจากที่ถูกโจมตีมาก่อนหน้า จากเพลง Let's Spend the Night Together ว่าส่งเสริมเรื่องผิดศีลธรรม [5] และจากอัลบัมก่อนหน้า คือ Their Satanic Majesties Request ว่าส่งเสริมลัทธิบูชาซาตาน [3] และยิ่งถูกโจมตีว่าทางวงส่งเสริมความรุนแรงในหมู่วัยรุ่น หลังเกิดเหตุประท้วงการเหยียดผิว และเกิดจลาจลหลายครั้งในสหรัฐอเมริกาในปี 1968 หลังอัลบัม Beggars Banquet นี้วางจำหน่าย [6]ในระหว่างการบันทึกเสียงอัลบัม Beggars Banquet นั้น ฌอง-ลุค โกดาร์ด ผู้กำกับภาพยนตร์ชาวฝรั่งเศสได้ถ่ายทำภาพยนตร์สารคดีเกี่ยวกับการทำงานของวงเดอะโรลลิงสโตน เดิมใช้ชื่อภาพยนตร์ว่า One on One ต่อมาได้เปลี่ยนไปใช้ชื่อภาพยนตร์ตามชื่อเพลง ว่า Sympathy for the Devil [7]ศิลปินที่เคยนำเพลงนี้มาบันทึกเสียงใหม่ เช่น กันส์แอนด์โรสเซส (ปี 1994), ออซซี ออสบอร์น (ปี 2005) ศิลปินที่เคยนำเพลงนี้มาร้องในการแสดงสด เช่น เพิร์ลแจม ยูทู บองโจวี