ซิมโฟนีหมายเลข_9_(เบทโฮเฟิน)
ซิมโฟนีหมายเลข_9_(เบทโฮเฟิน)

ซิมโฟนีหมายเลข_9_(เบทโฮเฟิน)

ซิมโฟนีหมายเลข 9 ในบันไดเสียง ดี ไมเนอร์ (เยอรมัน: 9. Sinfonie in d-Moll) ของลูทวิช ฟัน เบทโฮเฟิน รู้จักกันในชื่อ คอรัลซิมโฟนี (อังกฤษ: Choral Symphony) เป็นผลงานซิมโฟนีชิ้นสุดท้ายที่เบทโฮเฟินแต่งได้เสร็จสิ้นสมบูรณ์ เริ่มแต่งเมื่อราว ค.ศ. 1818 แล้วเสร็จออกแสดงครั้งแรกเมื่อวันที่ 7 พฤษภาคม ค.ศ. 1824 ที่เวียนนา ในแค็ตตาล็อกผลงานของเบทโฮเฟินระบุหมายเลขโอปุส 125 (Opus 125) ถูกใช้เป็นเพลงประจำสหภาพยุโรปมาตั้งแต่ ค.ศ. 1993[1][2] และสภายุโรป[3] ตั้งแต่ ค.ศ. 1972[4]คอรัลซิมโฟนีเป็นผลงานที่ใช้เสียงร้องเป็นส่วนหนึ่งของดนตรี โดยในมูฟเมนต์ที่ 4 ใช้เสียงนักร้องโซโล 4 คน ประกอบกับการร้องประสานเสียง คำร้องที่ใช้นำมาจากโคลงภาษาเยอรมัน Ode an die Freude ("Ode to Joy") ของฟรีดริช ชิลเลอร์ซิมโฟนีบทนี้แบ่งออกเป็น 4 ท่อน ได้แก่

ซิมโฟนีหมายเลข_9_(เบทโฮเฟิน)

ประเทศ  เยอรมนี
อ้างอิง
ที่เก็บรักษา หอสมุดแห่งรัฐ เบอร์ลิน,
บ้านเบทโฮเฟิน,
หอจดหมายเหตุการแพร่สัญญาณเยอรมัน
ขึ้นทะเบียน 2001/2544
ภูมิภาค ** ยุโรปและอเมริกาเหนือ

ใกล้เคียง

ซิมโฟนีหมายเลข 5 (เบทโฮเฟิน) ซิมโฟนีหมายเลข 3 (เบทโฮเฟิน) ซิมโฟนีหมายเลข 9 (เบทโฮเฟิน) ซิมโฟนีหมายเลข 6 (เบทโฮเฟิน) ซิมโฟนี ซิมโฟนีหมายเลข 9 (ดโวชาก) ซิมโฟนีหมายเลข 6 (ไชคอฟสกี) ซิมโฟนีหมายเลข 1 (ชูมัน) ซิมโฟนีหมายเลข 7 (เบทโฮเฟิน) ซิมโฟนีหมายเลข 2 (ไชคอฟสกี)