ตัวอักษรจีนสองตัวในชื่อ "ซีอาน (西安)" มีความหมายตามตัวอักษรว่า "สันติภาพแห่งตะวันตก (Western Peace)" คำว่า "ซึ (西)" หมายถึง ทิศตะวันตก และคำว่า "อานหรืออัน (安)" มีความหมายว่า สันติภาพ ความสงบสุข

เดิมทีในสมัยราชวงศ์โจวพื้นที่บริเวณนี้ถูกเรียกว่า "เฟิงฮั่ว (Fenghao, 沣镐)" โดยพื่นที่ส่วนของเมืองที่ตั้งอยู่บนฝั่งตะวันตกของแม่น้ำเฟิง เรียกว่า "เฟิง (Feng)" และอีกส่วนหนึ่งซึ่งอยู่ทางทิศตะวันออก เรียกว่า "ฮั่ว (Hao)" [3] ต่อมาในสมัยราชวงศ์ฮั่น (206 ปีก่อนคริสต์ศักราช - ปี ค.ศ. 220) ได้เปลี่ยนชื่อเป็น ฉางอัน (Chang'an, 长安) หมายถึง "สันติภาพอันยาวนาน (Perpetual Peace)" [1] และถูกเรียกว่า เมืองหลวงแห่งตะวันตก หรือ ซีจิง (Xijing, 西京) ในบางช่วงของสมัยราชวงศ์ฮั่นหลังจากการย้ายเมืองหลวงไปทางตะวันออกคือ เมืองลั่วหยาง ในระหว่างรัชสมัยฮั่นตะวันออก

ต่อมาในปี ค.ศ. 581 ช่วงราชวงศ์สุย ได้ถูกเปลี่ยนชื่อเป็น ต้าซิง (Daxing, 大興) และเปลี่ยนกลับมาเป็นชื่อ ฉางอัน อีกครั้งในปี ค.ศ. 618 สมัยราชวงศ์ถัง

เมืองซีอานได้รับการตั้งชื่อครั้งแรกในช่วงราชวงศ์หยวน (ปี ค.ศ. 1270 -1368) ว่า เฟิ่งหยวน (Fengyuan, 奉元) และตามด้วยชื่อ อันซี หรืออานซี (Anxi, 安西) แล้วเปลี่ยนเป็นชื่อ จิงเจ้า (Jingzhao, 京兆) ในเวลาต่อมา

ในที่สุดในปี ค.ศ. 1369 สมัยราชวงศ์หมิงจึงได้ใช้ชื่อว่าซีอาน จากนั้นในปี 1930 ถูกเปลี่ยนชื่ออีกครั้งหนึ่งเป็นชื่อ ซีจิง (Xijing, 西京) และกลับมาใช้ชื่อซีอานอีกครั้งในสมัยสาธารณรัฐจีน ปี ค.ศ 1943