ซุลัยมาน อิบน์ ดาวูด (อาหรับ: سُلَيْمَان بْن دَاوُوْد, อักษรโรมัน: Sulaimān ibn Dāwūd, แปลตรงตัว 'ซาโลมอน บุตรดาวิด') ตามคัมภีร์อัลกุรอาน ท่านเป็นมาลิก (อาหรับ: مَلِك แปลว่า กษัตริย์) และนบี (อาหรับ: نَبِيّ แปลว่า ผู้เผยพระวจนะ) ของชาวอิสราเอล โดยทั่วไปแล้ว ความเชื่อของอิสลาม ถือว่าท่านเป็นกษัตริย์องค์ที่สามของชาวยิว และเป็นผู้ปกครองที่ชาญฉลาดของอิสราเอล [1]ในศาสนาอิสลาม นบีซุลัยมานได้รับการยกย่องว่าเป็นหนึ่งในนบีของอัลลอฮ์ ซึ่งได้รับของประทานจากพระเป็นเจ้ามากมาย รวมถึงความสามารถในการพูดกับทั้งสัตว์และญิน ท่านยังได้ลงโทษบรรดาชัยฏอน (อาหรับ: شياطين แปลว่า ซาตาน) [2]ชาวมุสลิม ยืนยันต่อไปว่าท่านยังคงยึดมั่นเตาฮีด ตลอดชีวิตของท่าน ปกครองโดยชอบธรรมเหนือชนชาติอิสราเอลทั้งหมด ได้รับความสุขด้วยระดับของกษัตริย์ที่ไม่มีใครได้รับมาก่อนหรือภายหลังท่าน และปฏิบัติตามพระบัญญัติ ทั้งหมดของพระองค์ โดยได้รับการสัญญาว่าจะใกล้ชิดอัลลอฮ์ในญันนะฮ์ (อาหรับ: جَنّة แปลว่า สวรรค์) ในบั้นปลายชีวิต [3] นับตั้งแต่การรุ่งเรืองของอิสลาม นักประวัติศาสตร์ชาวอาหรับ หลายคนถือว่านบีซุลัยมานเป็นหนึ่งในผู้ปกครองที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในประวัติศาสตร์ [4]