บทความนี้ใช้ระบบคริสต์ศักราช เพราะอ้างอิงคริสต์ศักราชและคริสต์ศตวรรษ หรืออย่างใดอย่างหนึ่งดยุกแห่งแลงคาสเตอร์ (อังกฤษ: Duke of Lancaster) เป็นบรรดาศักดิ์ดยุกที่ใช้ออกพระนามถึงสมเด็จพระราชินีนาถเอลิซาเบธที่ 2 พระเจ้าแผ่นดินอังกฤษอย่างลำลอง และผู้ครอบครองดัชชีแห่งแลงคาสเตอร์ โดยถือเป็นดัชชีที่แยกออกมาจากสำนักทรัพย์สินส่วนพระมหากษัตริย์ (Crown Property) ซึ่งมีส่วนในการสร้างรายได้ให้กับพระมหากษัตริย์[1]ในช่วงคริสต์ศตวรรษที่ 14 ถึงต้นคริสต์ศตวรรษที่ 15 ได้มีการสถาปนาบรรดาศักดิ์ดยุกแห่งแลงคาสเตอร์ถึง 3 ครั้ง ได้แก่ครั้งที่แรกเมื่อวันที่ 6 มีนาคม ค.ศ. 1351 สำหรับ เฮนรีแห่งกรอสมอนท์ เอิร์ลแห่งแลงคาสเตอร์ที่ 4 เหลนของพระเจ้าเฮนรีที่ 3 แห่งอังกฤษ รวมทั้งยังเป็นเอิร์ลแห่งเลย์เชสเตอร์ที่ 4, เอิร์ลแห่งดาร์บีที่ 1 และเอิร์ลแห่งลินโคล์นที่ 1 การสถาปนาครั้งแรกนี้สิ้นสุดลงเมื่อดยุกที่ 1 เสียชีวิตลงในปี ค.ศ. 1361ครั้งที่สองเมื่อวันที่ 13 พฤศจิกายน ค.ศ. 1362 สำหรับ จอห์นแห่งกอนท์ เอิร์ลแห่งริชมอนด์ที่ 1 พระราชโอรสในพระเจ้าเอ็ดเวิร์ดที่ 3 แห่งอังกฤษและพระราชินีฟิลลิปปาแห่งเอโนลต์ ได้อภิเษกสมรสกับธิดาของเฮนรีแห่งกรอสมอนท์ ดยุกแห่งแลงคาสเตอร์ที่ 1 หลังจากเสียชีวิตในวันที่ 4 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1399 ตำแหน่งดยุกจึงถูกส่งผ่านไปยังเฮนรี โบลิงโบรค พระโอรส ต่อมาเมื่อพระโอรสขึ้นครองราชย์เป็นพระเจ้าเฮนรีที่ 4 แห่งอังกฤษ ตำแหน่งจึงเข้ารวมกับส่วนพระมหากษัตริย์ครั้งที่สามเมื่อวันที่ 10 พฤศจิกายน ค.ศ. 1399 สำหรับเฮนรีแห่งมอนมอธ เจ้าชายแห่งเวลส์ พระราชโอรสองค์โตของพระเจ้าเฮนรีที่ 4 แห่งอังกฤษ ต่อมาในปี ค.ศ. 1413 ดยุกที่ 1 ได้ขึ้นครองราชย์เป็นพระเจ้าเฮนรีที่ 5 แห่งอังกฤษ บรรดาศักดิ์นี้จึงผนวกเข้ากับพระอิสริยยศของพระมหากษัตริย์อีกครั้งจนถึงปัจจุบัน