คำมั่น

กลุ่มเรียกร้องให้ลดราคาพลังงาน[3] พวกเขากำลังจัดทำคำมั่นที่จะมีผลบังคับใช้ก็ต่อเมื่อมีผู้ลงนามหนึ่งล้านคนในสหราชอาณาจักร โดยผู้ลงนามให้คำมั่นที่จะยกเลิกการชำระค่าพลังงานในวันที่ 1 ตุลาคม พ.ศ. 2565 หากมีการขึ้นราคา[10] ในสหราชอาณาจักรมี 28 ล้านครัวเรือนที่จ่ายค่าพลังงานดังกล่าว[4] ประชาชนประมาณ 4.5 ล้านรายที่ใช้แผนการชำระเงินล่วงหน้าจะไม่ถูกขอให้เข้าร่วม และรวมถึงผู้ที่มีใบแจ้งหนี้ค่าพลังงานรวมอยู่ในค่าเช่าของพวกเขาด้วย เพื่อหลีกเลี่ยงการถูกยกเลิกสัญญาและถูกขับไล่[3]

ตามข้อมูลของกลุ่ม หากมีผู้ลงนามในคำมั่น 1 ล้านคน จะมีการระงับการจ่ายเงิน 230 ล้านปอนด์แก่บริษัทพลังงานในแต่ละเดือน โดยที่มีระยะเวลา 28 วันที่บริษัทพลังงานจะดำเนินการติดต่อผู้ใช้เพื่อปรับเปลี่ยนแผนการชำระเงิน[10][11] พวกเขาเรียกสิ่งนี้ว่า "การประท้วงไม่ชำระเงินโดยมวลชน"[5] มันเป็นรูปแบบของการดื้อแพ่ง[7] ดอนต์เพย์ยูเคเชื่อว่าสิ่งนี้จะ "นำบริษัทพลังงานมาสู่โต๊ะเจรจาและบังคับให้พวกเขายุติวิกฤตนี้"[5] อย่างไรก็ตามพวกเขาไม่ได้แก้ปัญหาความต้องการใช้พลังงาน[12]

ดอนต์เพย์ยูเคอ้างถึงภาษีการทำประชามติ (poll tax) ซึ่งเสนอโดยมาร์กาเร็ต แทตเชอร์ (หรือ "community charge", ค่าใช้จ่ายชุมชน) ในปี พ.ศ. 2532 และ 2533 ซึ่งเป็นภาษีที่มีค่าใช้จ่ายคงที่สำหรับผู้ใหญ่แต่ละคนในประเทศในเชิงเปรียบเทียบ[5][13] ซึ่งประชาชน 17 ล้านรายปฏิเสธที่จะจ่ายภาษีการทำประชามติ ซึ่งนำไปสู่การยื่นถอดถอนนายกรัฐมนตรีในปี พ.ศ. 2534[3][5] โดยภาษีสภา (council tax) ถูกนำมาใช้แทนซึ่งเสนอโดยจอห์น เมเจอร์ ในปี พ.ศ. 2536[14] ศาสตราจารย์วิลก์ส-ฮีก ให้ความเห็นถึงความแตกต่างระหว่างการต่อต้านภาษีการหยั่งเสียงประชามติและการไม่จ่ายค่าพลังงานนั้นรวมถึงการที่รัฐบาลมีการเก็บบันทึกรายละเอียดน้อยในช่วงที่ผ่านมา และการยกหนี้สิน[6]

ผลที่ตามมา

ผลกระทบที่อาจเกิดขึ้นจากการมีส่วนร่วมได้แก่ การถูกตัดการจ่ายพลังงานและคะแนนเครดิตที่แย่ลง อย่างไรก็ตามดอนต์เพย์ยูเคให้ความเห็นว่าในปี พ.ศ. 2561 มีการบันทึกการหยุดจ่ายพลังงานเพียงแปดครั้ง[4] บริษัทพลังงานสามารถดำเนินการได้โดยการตัดการเชื่อมต่อมาตรอัจฉริยะจากระยะไกล, การขอหมายศาลเพื่อตัดการเชื่อมต่อพลังงานหรือติดตั้งเครื่องวัดที่มีการชำระเงินล่วงหน้า หรือส่งข้อมูลไปยังองค์กรติดตามหนี้[8][11] อย่างไรก็ตาม พวกเขาไม่ได้รับอนุญาตให้เปลี่ยนมาตรวัดในช่วงฤดูหนาวสำหรับผู้ใช้บางกลุ่มซึ่งจัดได้ว่าเป็น "ช่องโหว่"[11] ค่าใช้จ่ายเพิ่มเติมสำหรับผู้บริโภคสามารถเกิดขึ้นได้จากการไม่ชำระเงิน[15] บริษัทผู้ให้บริการทางการเงินกล่าวว่าคะแนนเครดิตที่แย่ลงอาจนำไปสู่ภาวะที่ต้องจ่ายดอกเบี้ยสูงขึ้นนานถึงหกปีเมื่อผู้นั้นทำการกู้ยืมเงิน ดอนต์เพย์ยูเคกล่าวว่าสิ่งนี้มีความสำคัญต่ำสำหรับหลายครอบครัว[16]

ดอนต์เพย์ยูเคอ้างว่าการไม่จ่ายเงินหลายพันรายการพร้อมกันจะทำให้เกิด "ภาวะชะงักงัน" และ "งานค้างนานหลายเดือน"[11] โซเอ วูด (Zoe Wood) จาก เดอะการ์เดียน กล่าวว่าคำมั่น "มีความเสี่ยงสูง" และ "ไม่จำเป็นต้องมีความปลอดภัยจากจำนวนที่มาก"[17] โฆษกรัฐบาลของกรมธุรกิจ พลังงาน และยุทธศาสตร์อุตสาหกรรม (Department for Business, Energy and Industrial Strategy) กล่าวว่า แผนดังกล่าว "ขาดความรับผิดชอบอย่างสูง" และจะ "ผลักดันราคาให้คนอื่น ๆ"[10] ดอนต์เพย์ยูเคแสดงรายการข้อมูลบางส่วนเกี่ยวกับผลที่ตามมาในส่วนคำถามที่พบบ่อย (FAQ) ในเว็บไซต์ และจะนำเสนอคู่มือ "วิธีปฏิบัติ" เพื่อแนะนำถึงความเสี่ยงจากการเดินหน้ากระบวนการ[12] กลุ่มกล่าวว่าพวกเขากำลังปรึกษากับผู้เชี่ยวชาญด้านกฎหมายและหนี้ส่วนบุคคลในเดือนสิงหาคม[18]

นักวิชาการจากมูลนิธิเศรษฐศาสตร์ใหม่ (New Economics Foundation) กล่าวว่า "ผลกระทบเป็นระลอก" จะเริ่มต้นที่ผู้เข้าร่วม 6,000 คน และการไม่จ่ายเงินดังกล่าวจะทำให้รัฐบาลต้องผ่อนปรน มิฉะนั้น Ofgem จะต้องขึ้นราคาในอัตราที่เร็วขึ้น[14] มาร์ติน ลูอิส (Martin Lewis) นักสื่อสารมวลชนกล่าวว่าการผ่อนปรนทางการเงินโดยรัฐบาลมีความจำเป็นเพราะว่า "เมื่อสังคมเริ่มยอมรับแล้วว่าจะไม่จ่าย ผู้คนก็จะพากันหยุดจ่ายค่าพลังงานและคุณจะไม่สามารถตัดการให้บริการกับทุกคน"[10] ฮาเฟซ อับโด (Hafez Abdo) รองศาสตราจารย์แห่งมหาวิทยาลัยนอตทิงแฮม ให้ความเห็นว่าการคว่ำบาตรอาจมี "ผลเสียต่อบริษัทพลังงานและห่วงโซ่อุปทาน" ทำให้พวกเขาไม่สามารถจ่ายค่าดำเนินการได้ และทำให้เกิดการล้มละลายและพนักงานต้องตกงาน อับโดกล่าวว่าจำเป็นต้องมีการดำเนินการของรัฐบาลเพื่อหลีกเลี่ยงผลลัพธ์นี้[19]

โฆษกของกลุ่มกล่าวว่าการเพิกเฉยมีความเสี่ยงมากกว่าการมีส่วนร่วม เนื่องจากการจ่ายค่าพลังงาน "กำลังผลักดันให้ผู้คนเข้าสู่ภาวะความยากจน"[20]