ดอยอ้อยช้าง เป็นยอดดอยสูงทางด้านทิศตะวันตกเฉียงเหนือของที่ราบใกล้กับแม่น้ำปิง ซึ่งพญามังรายได้เลือกที่ราบด้านล่างยอดดอยนี้เป็นเขตเมืองใหม่ แทนเวียงกุมกามซึ่งถูกโคลนจากแม่น้ำปิงพัดเข้าถล่มจนตัวเมืองเสียหายที่มาของชื่อ สันนิษฐานว่า มาจากบริเวณนี้ เป็นจุดแวะพักสำหรับพลช้าง เนื่องจากเป็นป่าที่มีความอุดมสมบูรณ์ มีพืชที่ใช้เป็นอาหารช้างขึ้นอยู่โดยทั่วไป เนื่องจากเป็นป่าที่มีความชื้นสูง มีปริมาณน้ำตลอดทั้งปีพืชหลายชนิดที่เป็นอาหารของช้าง เจริญเติบโตอย่างหนาแน่น เช่น อ้อย กล้วยป่า หญ้าขน อ้อ นอกจากนี้ ยังมีปริมาณน้ำที่พอเพียงสำหรับตั้งกองช้าง ซึ่งช้างถือเป็นสัตว์ที่มีความสำคัญในการสร้างเมือง การค้าและการศึกสงคราม

ดอยอ้อยช้าง มีอีกชื่อหนึ่งคือดอยสุเทพ เนื่องจากเป็นสถานที่ที่วาสุเทพฤๅษีบำเพ็ญพรต สถานที่บริเวณยอดดอย ถูกสร้างเป็นเขตพุทธาวาสในปี พ.ศ. 1929 รัชสมัยของพญากือนา กษัตริย์องค์ที่ 6 แห่งอาณาจักรล้านนา ราชวงศ์มังราย ซึ่งเขตพุทธาวาสดังกล่าว ปัจจุบันคือวัดพระธาตุดอยสุเทพราชวรวิหาร พระอารามหลวงชั้นโท