เงินดอลลาร์ไต้หวันใหม่ได้รับการตีพิมพ์เป็นครั้งแรกโดยธนาคารแห่งไต้หวันเมื่อวันที่ 15 มิถุนายน ค.ศ. 1949 เพื่อแทนที่ ดอลลาร์ไต้หวันเก่า ในอัตราแลกเปลี่ยน 40,000 ต่อหนึ่ง เป้าหมายแรกของเงินดอลลาร์ไต้หวันใหม่คือเพื่อแก้ปัญหาภาวะเงินเฟ้อยิ่งยวดที่ได้รับผลกระทบของสาธารณรัฐจีน ช่วงการบริหารรัฐบาลชาตินิยมจีน (จีนคณะชาติ) ของพรรคก๊กมินตั๋งสืบเนื่องมาจากสงครามกลางเมืองจีน

หลังจากพรรคคอมมิวนิสต์จีนยึดกรุงปักกิ่งเมื่อเดือนมกราคม ค.ศ. 1949 รัฐบาลจีนคณะชาติก็เริ่มถอยทัพไปเกาะไต้หวัน และภายหลังมาตั้งเป็นสาธารณรัฐจีนไต้หวัน ทองคำสำรองของจีนถูกโอนย้ายไปไต้หวันในเดือนกุมภาพันธ์ ค.ศ. 1949 รัฐบาลคณะชาติได้ประกาศในบทบัญญัติชั่วคราวมีผลบังคับใช้ในช่วงกบฏคอมมิวนิสต์ ดอลลาร์ที่ออกโดยธนาคารแห่งไต้หวันจะกลายเป็นสกุลเงินใหม่ในการไหลเวียน[2]

แม้ว่าเงินดอลลาร์ไต้หวันใหม่จะเป็น สกุลเงินโดยพฤตินัย ของไต้หวัน หลายปีที่ เงินหยวน ยังคงเป็นสกุลเงินตามกฎหมาย มูลค่าของเงินหยวนถูกแยกออกจากมูลค่าของเงินในช่วงสงครามโลกครั้งที่สอง บทบัญญัติกฎเกณฑ์เก่าหลายฉบับมีค่าปรับและค่าธรรมเนียมที่กำหนดในสกุลเงินนี้

ตามกฏหมายของสาธารณรัฐจีน เงินหยวนหนึ่งหยวนมีมูลค่าสามดอลลาร์ไต้หวันใหม่[3] แม้จะมีอัตราเงินเฟ้อมาหลายทศวรรษ แต่อัตราส่วนนี้ยังไม่ได้รับการปรับ สิ่งนี้ทำให้เงินหยวนเป็นสกุลเงินที่มีเหตุผลอย่างแท้จริงมานานแล้วเกือบจะเป็นไปไม่ได้ที่จะซื้อขายหรือใช้งาน

เมื่อ บทบัญญัติชั่วคราวทางการเงิน ถูกออกมาบังคับใช้อย่างไร้ประสิทธิภาพในปี ค.ศ. 1991 สาธารณรัฐจีนไต้หวันขาดสกุลเงินประจำชาติที่ถูกต้องตามกฎหมายจนถึงปี ค.ศ. 2000 เมื่อธนาคารกลางของจีน (CBC) แทนที่ธนาคารแห่งไต้หวันในการออกธนบัตร NT[2] ในเดือนกรกฎาคม ค.ศ. 2000 ดอลลาร์ไต้หวันใหม่กลายเป็นสกุลเงินตามกฎหมายของไต้หวัน มันไม่ได้เป็นรองเงินหยวนอีกต่อไป ในเวลานี้ธนาคารกลางเริ่มออกธนบัตรดอลลาร์ไต้หวันใหม่และธนบัตรที่ออกก่อนหน้านี้โดยธนาคารแห่งไต้หวันถูกนำออกจากการหมุนเวียน

อัตราแลกเปลี่ยนเมื่อเทียบกับดอลลาร์สหรัฐ มีความหลากหลายตั้งแต่น้อยกว่า 1 ถึง 10 ในช่วงกลางทศวรรษ 1950 มากกว่า 40 ต่อ 1 ในปี ค.ศ. 1960 และประมาณ 25 ต่อ 1 ในปี 1992 อัตราแลกเปลี่ยน ณ เดือนมิถุนายน ค.ศ. 2019 อยู่ที่ 31.3 ดอลลาร์ไต้หวันต่อ 1 ดอลลาร์สหรัฐ[4]