"เดอะฮัมมิง..." เป็นเพลงที่ "ร้องร่ำไปตามจังหวะหมุนตัวของห้วงจักรวาลและวิถีแห่งความเปลี่ยนแปลงที่ตกกระทบสรรพสิ่ง"[9] นิกกี ไรอัน ระบุว่า เพลงนี้เกิดจากท่วงทำนองสั้น ๆ ที่เอนยาฮัมขึ้น ส่วนชื่อเพลงที่แปลว่า "เสียงฮัมเพลง" นั้นสื่อถึง "สำเนียงของท้องพิภพในยุคเริ่มแรก เป็นเสียงที่อยู่ราว ๆ สี่สิบเจ็ดอ็อกเทฟซึ่งต่ำกว่าทำนองเปียโนที่ต่ำที่สุดเสียอีก"[9][10]

"โซไอคูล์ดไฟนด์มายเวย์" ใช้ท่วงทำนองแบบตรีมาตรา (triple metre) และใช้ระดับเสียงดีเมเจอร์ เอนยาอธิบายว่า ทำนองเพลงนี้ "กินอารมณ์มาก" และเพลงนี้อุทิศให้มารดาผู้ล่วงลับของนิกกี ไรอัน เนื้อหาจึงว่าด้วย "คนเราย่อมคิดถึงสิ่งที่แม่ทิ้งไว้ให้ในชีวิตเรา เป็นสิ่งที่เราจะจดจำไว้ตลอดไป ไม่ว่าจะเป็นเรื่องราวของแม่ หรือความหวังที่แม่มีต่อเรา คือ หวังว่า เราจะพบเจอหนทางของเราเข้าสักวัน"[9][10]

"เอกโคส์อินเรน" ใช้ทำนองระดับไมเนอร์สเกล โดยเฉพาะเอฟ-ชาร์ปไมเนอร์ เป็น "ทำนองแบบมาร์ช (march) เพื่อเฉลิมฉลองการเดินทางที่สิ้นสุดลง" เนื้อเพลงพรรณนาความรู้สึกแห่งการเดินทางมาแสนนานเพื่อกลับบ้าน เดินทางผ่านคืนผ่านวัน ผ่านความรู้สึกแวดล้อมและอารมณ์อันแปรปรวนต่าง ๆ[11]

อัลบั้มนี้มีเพลงสองเพลงที่เขียนคำร้องเป็นภาษาล็อกเซียน ภาษาที่โรมา ไรอัน สรรค์สร้างขึ้นใช้ในอัลบั้ม แอมะแรนไทน์ (2005) ทั้งยังมีอีกหนึ่งเพลงเป็นภาษาละติน คือ เพลง "อาสตราเอตลูนา"[11]