ศิลปินของดีบรึคเคอมีการประยุกต์ใช้สีแบบอิมเพรสชันนิสม์ แต่พวกเขาก็มีความแตกต่างจากอิมเพรสชันนิสม์ค่อนข้างมาก เพราะพวกเขาได้เพิ่มน้ำมันสนลงในสีของพวกเขาในจำนวนที่มากกว่า ซึ่งมันช่วยให้สีกระจายตัวได้กว้างขึ้น เนื้อสีบางลง และละเมียดละไมมากขึ้น ส่งผลให้ภาพวาดเกิดความคมชัดและสีจะทำให้พื้นผิวสมบูรณ์

พวกเขาชื่นชอบความงามของมนุษย์กับสภาพแวดล้อมทางธรรมชาติ ซึ่งพวกเขาคิดว่าไม่เน่าเฟะตามรูปแบบของอุตสาหกรรม และการวาดภาพเปลือยเพราะศิลปินเห็นว่ารูปแบบเสื้อผ้าของพวกเขาเหมือนกับสิ่งมีชีวิตที่ยึดเอาความเป็นธรรมชาติของมนุษย์ไปเมื่อศิลปินในกลุ่มเดอะ บลิดจ์ ได้ก่อตั้งกลุ่มของพวกเขาขึ้นเป็นรูปเป็นร่าง พวกเขาก็มองหาหนทางที่จะเผยแพร่ผลงานของพวกเขา ซึ่งไม่ใช่เพียงการนำเสนอผลงานของพวกเขาเท่านั้น แต่พวกเขาคิดว่ามันเป็นเสมือนการแบ่งปันชีวิตของพวกเขาให้ผู้อื่นได้รับรู้ด้วย

ผลงานของศิลปินในกลุ่ม ดีบรึคเคอ ยากที่จะอธิบายได้ว่าใครเป็นคนวาด แต่อย่างไรก็ตาม เมื่อเห็นเราจะรู้ได้ทันทีว่ามันคือผลงานของศิลปินในกลุ่ม ดีบรึคเคอ ซึ่งนั่นเป็นแนวคิดที่อยู่เหนือแนวคิดทั้งหมดของเคียร์คเนอร์ ในเดือนกันยายน ปี 1906 เคียร์คเนอร์ และ แฮคเคล ได้กลับเข้ามาจัดระเบียบองค์กรและนำเสนอรูปแบบใหม่ทางศิลปะ ซึ่งเป็นศิลปะที่ทุกคนมีส่วนร่วม ในปี 1910 ที่ the Arnold Gallery ในเมืองเดรสเดิน (เยอรมัน: Dresden) มีการจัดนิทรรศการแสดงภาพพิมพ์ในรูปแบบของแม่พิมพ์ไม้แกะสลัก เป็นภาพพิมพ์ที่พวกเขาได้ทำขึ้นจากภาพวาดของกันและกัน

เพชสไตน์คือสมาชิกคนแรกของกลุ่มที่ย้ายมาที่กรุงเบอร์ลิน (เยอรมัน: Berlin)ในปี 1908 ก่อนที่ศิลปินคนอื่น ๆ ของกลุ่มดีบรึคเคอตัดสินใจย้ายตามมาเพื่อที่จะเปิดเผยตัวเองและสร้างความประทับใจให้กับผู้ชมในเมืองใหญ่ ๆ ด้วยความไม่มีลักษณะเฉพาะตัว ความแตกต่างมากมายระหว่างชนชั้นทางสังคมของกรุงเบอร์ลินทำให้การเปิดเผยตัวของพวกเขาเป็นเสมือนการเต้นเป็นจังหวะในยามค่ำคืน ส่งผลให้เกิดกิจกรรมอันหลากหลายในวงการศิลปะ

พวกเขาได้จัดตั้งกลุ่มที่มีความชัดเจนมากยิ่งขึ้นและพวกเขาก็หวังว่าสิ่งนี้จะช่วยให้พวกเขามีความเชื่อมั่นในตัวเอง เพื่อการต่อสู้ที่ยากลำบากในการแข่งขันกับศิลปินคนอื่น ๆ ในกรุงเบอร์ลิน อย่างไรก็ตาม ศิลปินมีการพัฒนารูปแบบของตัวเอง และดังนั้นสิ่งที่หลีกเลี่ยงไม่ได้อย่างที่สุด คือศิลปินในกลุ่มดีบรึคเคอเริ่มแยกตัวออกจากรูปแบบการสร้างงานของกลุ่มดีบรึคเคอในไม่ช้า