การรวมตัวของกลุ่มศิลปะกลุ่มนี้ แรกเริ่มประกอบด้วยสมาชิก 4 คน ผู้ที่มีความกระตือรือร้นในเรื่องของศิลปะเคียร์คเนอร์คือผู้ซึ่งนำเอาความคิดริเริ่มมายังกลุ่ม ส่วนชมิตท์ ค็อทท์ลุฟเป็นผู้เลือกชื่อ ดีบรึคเคอ ให้เป็นชื่อของกลุ่มเขาได้รับแรงบันดาลใจจากสะพานหลายแห่งในเมืองเดรสเดิน เขาคิดว่ามันเปรียบเสมือนขั้นตอนในการข้ามไปสู่ฝั่งใหม่แห่งโลกศิลปะเขาเลือกชื่อดีบรึคเคอ เพราะคิดว่านี่คือคำที่มีความหมาย ที่ไม่ได้ถูกตั้งขึ้นเพื่อใช้เฉพาะกลุ่มเท่านั้น แต่มันเป็นความหมายที่สามารถเชื่อมโยงพวกเขากับคนอื่น ๆ ได้ ศิลปินภายในกลุ่มดีบรึคเคอ มีความต้องการที่จะเป็นที่ยอมรับ เป็นที่น่าคบหา และปรารถนาว่างานของพวกเขาก็จะได้รับการยอมรับด้วยเช่นกัน การที่พวกเขายังเด็กและปราศจากคุณวุฒิทางการศึกษา พวกเขาจึงเชื่อแบบนั้น แต่สุดท้ายแล้วพวกเขาก็ได้เรียนรู้ว่าสิ่งที่พวกเขากำลังมองหา อาจเป็นสิ่งที่พวกเขาจะไม่ได้รับจากชนชั้นกลางในสังคม

เคียร์คเนอร์ ได้กล่าวไว้ว่า “เราเชื่อในพัฒนาการ และเชื่อในการกำเนิดของผู้คน ซึ่งมีความคิดสร้างสรรค์และมีคุณค่า ที่เราเรียกกันว่าคนหนุ่มสาว เป็นคนหนุ่มสาวที่แบกรับอนาคตเอาไว้ เราจะก้าวไปข้างหน้าเพื่อให้ได้รับอิสรภาพ เพื่อสองมือของเรา และเพื่อชีวิตของเรา ต่อต้านรากฐานที่มั่นคงของอำนาจที่คร่ำครึ ทุกคนเป็นพวกของเราในฐานะผู้ซึ่งทำให้เกิดความคิดสร้างสรรค์” นี่เป็นคำพูดสุดจะธรรมดาทั่วไป แต่มันแสดงให้เห็นข้อโต้แย้งที่ชัดเจนของศิลปินผู้ที่มีอายุระหว่าง 21 และ 25 ปีตลอดจนความปรารถนาของพวกเขาที่จะหากลุ่มเพื่อนที่พร้อมต่อสู้เพื่อแยกตัวเองออกจากสังคมที่พวกเขาอาศัยอยู่ แต่อย่างไรก็ตามความกระตือรือร้นสำหรับการปฏิวัติและเปลี่ยนแปลงทางสังคมเพื่อความเป็นอิสระของพวกเขา

ในปี 1905 บลายเออร์จบปริญญาทางสถาปัตยกรรมศาสตร์ เช่นเดียวกันกับเคียร์คเนอร์ เขาทั้งสองลาออกจากกลุ่ม เนื่องจากเขาต้องย้ายไปที่ Freiburk, Silesia เพื่อไปเป็นอาจารย์สอนในโรงเรียนสถาปัตย์ท้องถิ่น หลังจากนั้น ศิลปินคนอื่น ๆ ก็เข้ามาร่วมกลุ่มด้วย แม้ว่าบางครั้งจะเข้ามาในช่วงระยะเวลาสั้น ๆ เช่น เอมิล โนลด์ (Emil Nolde) เป็นสมาชิกที่เข้ามาตั้งแต่ปี 1906 จนถึงวาระสุดท้ายที่กลุ่มจบลง จำนวนของศิลปินต่างชาติทั้งหมดที่เข้ามาได้รับการยกย่องเสมือนกับเป็นศิลปินแห่งกลุ่มดีบรึคเคออย่างเต็มตัว แม้ว่าพวกเขาจะไม่ได้เข้ามาเป็นสมาชิกอย่างยาวนานก็ตาม เมื่อกลุ่มดีบรึคเคอ ได้เลือนหายไป ยังคงเหลือศิลปินอีกเพียงสองคนเท่านั้น ที่ยังคงต้องการสร้างพัฒนาการใหม่ให้แก่กลุ่มและต้องการผลิตผลงานที่แตกต่างออกไปจากจุดเด่น เดิม ๆ ในรูปแบบของ ดีบรึคเคอ ก็คือ แม็กซ์ เพคสไตน์ (Max Pechstein) ซึ่งเป็นผู้ที่เข้ามาร่วมกลุ่มในปี 1906 และ อ็อตโต มึลเลอร์ (Otto Müller) ผู้ซึ่งเพิ่งเข้ามาเป็นสมาชิกของกลุ่มในปี 1910