เดอะบลูมเซิร์ฟเวอร์ใช้แผ่นเซรามิกสีขาวบาง (ขนาดกว้างยาว 100 × 100 มิลลิเมตร)[7] ที่ทำจากชิ้นส่วนที่พบในทรายตามหาดทรายทั่วไป. แต่ละแผ่นจะถูกเคลือบด้วยหมึกสีเขียวที่มีนิกเกิลออกไซด์บนด้านหนึ่งเพื่อสร้างเป็นขั้วบวกและหมึกสีดำอีกด้านหนึ่ง (อาจจะเป็น manganite strontium แลนทานัม) บนด้านแคโทด[8][9]. ตามข่าวของซานโฮเซเมอร์คิวรี, "เทคโนโลยีลับของบลูมเห็นได้ชัดว่าอยู่ในหมึกสีเขียวที่เป็นกรรมสิทธิ์เฉพาะที่ทำหน้าที่เป็นขั้วบวกและหมึกสีดำที่ทำหน้าที่เป็นแคโทด ... " แต่ในความเป็นจริงวัสดุเหล่านี้เป็นที่รู้จักกันอย่างกว้างขวางในสนามของ SOFCs. "แบบมีสาย" ได้รายงานว่าส่วนผสมลับอาจจะเป็นเซอร์โคเนีย เสถียรด้วย yttria ที่ขึ้นอยู่กับสิทธิบัตรของสหรัฐที่ได้อนุญาตให้บลูมในปี 2009; แต่สารนี้ยังเป็นหนึ่งในวัสดุอิเล็กโทรไลท์ที่พบมากที่สุดในสนาม[10]. สิทธิบัตรสหรัฐอเมริกาหมายเลข 20080261099, ที่ได้มอบหมายให้บริษัท Bloom Energy คอร์ปอเรชั่น, กล่าวว่า "อิเล็กโทรไลท์ประกอบด้วยเซอร์โคเนีย เสถียรด้วย yttria และเซอร์โคเนีย เสถียรด้วย Scandia, เช่น เซอร์โคเนีย ที่มีความเสถียรด้วย Scandia Ceria". ScSZ มีการนำไฟฟ้าที่สูงกว่า YSZ ที่อุณหภูมิที่ต่ำกว่า, ซึ่งให้ประสิทธิภาพที่มากกว่าและความน่าเชื่อถือที่สูงกว่าเมื่อถูกใช้เป็นอิเล็กโทรไลท์. Scandia เป็น scandium oxide (Sc2O3) ซึ่งเป็นออกไซด์แบบ transition metal ที่มีราคาระหว่าง 1,400 เหรียญและ 2,000 ดอลลาร์สหรัฐต่อกิโลกรัมในรูปแบบที่บริสุทธิ์ 99.9%. ผลผลิตทั่วโลกประจำปีในปัจจุบันของ scandium มีน้อยกว่า 2,000 กิโลกรัม, ส่วนใหญ่ของ 5,000 กิโลกรัมที่ใช้เป็นประจำทุกปีมาจากกองสต็อกในยุคโซเวียต.

เพื่อประหยัดเงิน, Bloom Energy Server ใช้แผ่นโลหะผสมราคาไม่แพงสำหรับเป็นตัวนำกระแสไฟฟ้าระหว่างแผ่นตัวนำไอออนเร็วทำด้วยเซรามิกสองแผ่น. ในการทำงานของเซลล์เชื้อเพลิงที่อุณหภูมิต่ำ, แพลทินัมจะถูกใช้ที่แคโทด[8]