ตัวทำละลาย (
อังกฤษ: solvent) เป็นของเหลวที่สามารถละลาย
ตัวถูกละลาย ที่เป็นของแข็ง ของเหลว หรือก๊าซได้เป็น
สารละลาย ตัวทำละลายที่คุ้นเคยมากที่สุดและใช้ในชีวิตประจำวันคือ
น้ำ สำหรับคำจำกัดความที่อ้างถึง
ตัวทำละลายอินทรีย์ (organic solvent) จะหมายถึงตัวทำละลายอีกชนิดที่เป็น
สารประกอบอินทรีย์ (organic compound) และมี
คาร์บอน อะตอมอยู่ด้วย โดยปกติตัวทำละลายจะมี
จุดเดือด ต่ำ และระเหยง่ายหรือสามารถกำจัดโดย
การกลั่นได้ โดยทั่วไปแล้วตัวทำละลายไม่ควรทำปฏิกิริยากับตัวถูกละลาย คือ มันจะต้องมีคุณสมบัติ
เฉื่อย ทางเคมี ตัวทำละลายสามารถใช้
สกัด (extract) สารประกอบที่ละลายในมันจากของผสมได้ตัวอย่างที่คุ้นเคยได้แก่ การต้ม
กาแฟ หรือ
ชา ด้วยน้ำร้อน ปกติตัวทำละลายจะเป็นของเหลวใสไม่มีสีและส่วนใหญ่จะมีกลิ่นเฉพาะตัว
ความเข้มข้นของสารละลายคือจำนวนสารประกอบที่ละลายในตัวทำละลายในปริมาตรที่กำหนด
การละลาย (solubility) คือจำนวนสูงสุดของสารประกอบที่ละลายได้ในตัวทำละลายตามปริมาตรที่กำหนดที่
อุณหภูมิ เฉพาะตัวทำละลายอินทรีย์ใช้ประโยชน์ทั่วไปดังนี้