ตั๋งโต๊ะ (เสียชีวิต 22 พฤษภาคม ค.ศ. 192)
[1] มีชื่อในสำเนียงจีนกลางว่า
ต่ง จั๋ว (
จีน: 董卓;
พินอิน: Dǒng Zhuó) ชื่อรองว่า
จ้งอิ่ง (仲穎) เป็นข้าราชการชาวจีนสมัยปลาย
ราชวงศ์ฮั่นตะวันออก ซึ่งยึดอำนาจในพระนคร
ลกเอี๋ยง (洛阳 ลั่วหยาง) ใน ค.ศ. 189 ขณะที่เกิดจลาจลหลังการสิ้นพระชนม์ของ
พระเจ้าเลนเต้ (漢靈帝 ฮั่นหลิงตี้) และการปะทะกันระหว่าง
กลุ่มขันทีที่นำโดย
เตียวเหยียง (張讓 จาง ร่าง) กับกลุ่มข้าราชการที่นำโดยขุนพล
โฮจิ๋น (何進 เหอ จิ้น) ภายหลังได้อำนาจแล้ว ตั๋งโต๊ะถอด
หองจูเปียน (劉辯 หลิว เปี้ยน) ออกจากราชสมบัติ แล้วตั้ง
หองจูเหียบ (劉協 หลิว เสีย) พระอนุชาขึ้นเป็นจักรพรรดิแทนตั๋งโต๊ะเถลิงอำนาจในราชสำนักฮั่น และปกครองบ้านเมืองอย่างอำมหิตโหดร้าย ใน ค.ศ. 190 กลุ่มข้าราชการจากภูมิภาค
รวมกำลังกันมาปราบปราม บีบให้ตั๋งโต๊ะต้องย้ายพระนครจากลกเอี๋ยงไปยัง
เตียงฮัน (長安 ฉางอาน) ครั้น ค.ศ. 192 ข้าราชการผู้ใหญ่ชื่อ
อ้องอุ้น (王允 หวัง ยฺหวิ่น) ลวงให้บุตรบุญธรรมของตั๋งโต๊ะคือ
ลิโป้ (呂布 ลฺหวี่ ปู้) ลอบสังหารตั๋งโต๊ะเป็นผลสำเร็จ