ทรานซิลเวเนีย
ทรานซิลเวเนีย

ทรานซิลเวเนีย

บทความนี้ใช้ระบบคริสต์ศักราช เพราะอ้างอิงคริสต์ศักราชและคริสต์ศตวรรษ หรืออย่างใดอย่างหนึ่งทรานซิลเวเนีย (อังกฤษ: Transylvania, โรมาเนีย: Ardeal หรือ Transilvania; ฮังการี: Erdély; แม่แบบ:Audio-de) เป็นภูมิภาคประวัติศาสตร์ที่ตั้งอยู่ทางตอนกลางของโรมาเนีย โดยมีเขตแดนด้านตะวันออกและทางใต้ติดต่อกับ เทือกเขาคาร์เพเทียน (Carpathian mountains) ทางตะวันตกจรดเทือกเขาอพูเซนิ (Apuseni Mountains) แต่ “ทรานซิลเวเนีย” ที่ใช้กันมักจะรวมบริเวณที่เลยไปจากตัวทรานซิลเวเนียเองและภูมิภาคประวัติศาสตร์ของบริเวณบานัต, คริซานา (Crişana) และ มารามัวร์ส (Maramureş)ทรานซิลเวเนียเดิมเป็นศูนย์กลางของราชอาณาจักรดาเซีย (82 ก.ค.ศ. - ค.ศ. 106) ในปี ค.ศ. 106 จักรวรรดิโรมันก็ได้รับชัยชนะต่อดาเซีย หลังจากนั้ความมั่งคั่งของดาเซียก็สิ้นสุดลง หลังจากกองทหารโรมันถอยจากบริเวณนี้ในปี ค.ศ. 271 ทรานซิลเวเนียก็ถูกรุกรานโดยชนเผ่าต่าง ๆ ที่ทำให้ได้รับอิทธิพลต่าง ๆ ในช่วงเวลานี้ทรานซิลเวเนียก็ถูกปกครองโดยวิซิกอธ, ชนฮั่น, ชนเกปิด และชนอวาร์ จากนั้นชนดาเชียนที่รับวัฒนธรรมโรมันไม่ก็โยกย้ายกันขึ้นไปอยู่กันบนเขาเพื่อรักษาวัฒนธรรม หรือย้ายลงไปทางใต้ แต่ก็อาจเป็นได้ว่าชนดาโต–โรมันยังคงรักษาวัฒนธรรมผสมของตนเองอยู่ในทรานซิลเวเนีย[1] นักวิชาการยังคงโต้แย้งกันเรื่องประชากรของทรานซิลเวเนียก่อนการพิชิตของฮังการี[2]ชนมาจยาร์พิชิตทรานซิลเวเนียได้ในตอนปลายของคริสต์ศตวรรษที่ 9 แต่มีอิทธิพลในดินแดนนี้อย่างมั่นคงในปี ค.ศ. 1003 เมื่อพระเจ้าสตีเฟนที่ 1 แห่งฮังการีตามตำนานทรงได้รับชัยชนะต่อเจ้าท้องถิ่นที่มีชื่อว่า “กีลา” (Gyula)[3][4][5][6] ระหว่างปี ค.ศ. 1003 ถึงปี ค.ศ. 1526 ทรานซิลเวเนียก็เป็นส่วนหนึ่งของราชอาณาจักรฮังการี โดยมีประมุขที่ได้รับการแต่งตั้งโดยพระมหากษัตริย์แห่งฮังการี หลังจากยุทธการที่โมเฮ็คส์ (Battle of Mohács) ในปี ค.ศ. 1526 ทรานซิลเวเนียก็ได้รับอิสระ และก่อตั้งเป็นราชนครรัฐที่ปกครองโดยเจ้าของนิกายนิกายคาลวิน หลังจากนั้นในปี ค.ศ. 1566 ฮังการีก็แบ่งระหว่างฮับส์บวร์กและตุรกี โดยทรานซิลเวเนียยังคงรักษาความเป็นราชนครรัฐของจักรวรรดิออตโตมันราชวงศ์ฮับส์บวร์กยึดทรานซิลเวเนียไม่นานหลังจากยุทธการเวียนนา ในปี ค.ศ. 1683 แต่ฮับส์บวร์กยอมรับอำนาจของฮังการีเหนือทรานซิลเวเนีย[1] [ไม่แน่ใจพูดคุย] ขณะที่ทรานซิลเวเนียยอมรับอำนาจของจักรพรรดิลีโอโพลด์แห่งราชวงศ์ฮับส์บวร์ก (ค.ศ. 1687) ทรานซิลเวเนียจึงถูกผนวกอย่างเป็นทางการกับจักรวรรดิออสเตรีย จะแยกก็เพียงแต่ชื่อ[7][8] จากฮังการีที่ครองโดยฮับส์บวร์ก[9][10][11] และอยู่ภายใต้การปกครองโดยตรงจากข้าหลวงของพระจักรพรรดิ[12] ในปี ค.ศ. 1699 ตุรกีก็ยอมรับการเสียทรานซิลเวเนียในสนธิสัญญาคาร์โลวิทซ์ (Treaty of Karlowitz) หลังจากการตกลงออสเตรีย-ฮังการี (Austro-Hungarian Compromise) ในปี ค.ศ. 1867 ทรานซิลเวเนียก็กลายเป็นส่วนหนึ่งของฮังการีอีกครั้งหนึ่ง[4][6] ที่เป็นส่วนหนึ่งของจักรวรรดิออสเตรีย-ฮังการีที่เพิ่งก่อตั้งขึ้นใหม่หลังจากการพ่ายแพ้ในสงครามโลกครั้งที่หนึ่งออสเตรีย-ฮังการีก็สลายตัวลง ชาวโรมาเนียส่วนใหญ่เลือกผู้แทนผู้ประกาศการรวมตัวของทรานซิลเวเนียกับโรมาเนียเมื่อวันที่ 1 ธันวาคม ค.ศ. 1918 ในปี ค.ศ. 1920 พันธมิตรก็อนุมัติการรวมตัวในสนธิสัญญาไทรอานอน ในเดือนสิงหาคม ค.ศ. 1940 ระหว่างสงครามโลกครั้งที่สองฮังการีก็ได้ดินแดนราวสองในห้าของทรานซิลเวเนียโดยรางวัลเวียนนาครั้งที่ 2 (Second Vienna Award) ซึ่งเป็นความพยายามของเยอรมนีพันธมิตรของฮังการีและอิตาลีในการละเมิดสนธิสัญญาไทรอานอน แต่ดินแดนก็กลับไปเป็นของโรมาเนียในปี ค.ศ. 1945 ที่ได้รับการอนุมัติในสนธิสัญญาสงบศึกปารีสในปี ค.ศ. 1947[4].นอกโรมาเนียแล้วทรานซิลเวเนียก็มักจะมีความพัวพันกับนวนิยายเรื่อง “แดรกคูลา” โดยบราม สโตกเกอร์[13][14][15] และยุคแห่งความหวาดกลัวโดยทั่วไป ขณะที่โรมาเนียและประเทศต่าง ๆ ในบริเวณยุโรปตะวันออกและยุโรปกลางเป็นที่รู้จักกันในความงามของภูมิทัศน์และความสำคัญทางประวัติศาสตร์

ใกล้เคียง

ทรานซิลเวเนีย ทรานซิสเตอร์ ทรานซามิเนสสูง ทรานซอกเซียนา ทรานซิสเตอร์ดาร์ลิงตัน ทรานซอลล์ ซี-160 ทรานซิสเตอร์แบบมอสเฟต ทรานซ์ ทรานส์ฟอร์มเมอร์ส ทรานส์ฟอร์เมอร์ส 5 อัศวินรุ่นสุดท้าย

แหล่งที่มา

WikiPedia: ทรานซิลเวเนีย http://britannica.com/EBchecked/topic/603323/Trans... http://www.britannica.com/EBchecked/topic/1459175/... http://www.britannica.com/EBchecked/topic/603323/T... http://books.google.com/books?id=9yCmAQGTW28C&pg=P... http://books.google.com/books?id=LOln4TGdDHYC&pg=P... http://books.google.com/books?id=fX5pTransylvaniaA... http://books.google.com/books?id=vEJNBqanT_8C&pg=P... http://www.icromania.com/infoTransylvania.asp http://encarta.msn.com http://query.nytimes.com/gst/fullpage.html?res=9F0...