ทอมัส แอดดิสัน (อังกฤษ: Thomas Addison; เดือนเมษายน ค.ศ. 1793 – 29 มิถุนายน ค.ศ. 1860) เป็นแพทย์ชาวอังกฤษ เกิดที่เมืองลองเบนตันในมณฑลนอร์ทัมเบอร์แลนด์ (ปัจจุบันอยู่ในมณฑลไทน์แอนด์เวียร์) เป็นบุตรของโจเซฟและซาราห์ แอดดิสัน ในวัยเด็กแอดดิสันเรียนที่โรงเรียนของทอมัส รัตเตอร์[1] และโรงเรียนรอยัลแกรมมาร์ในเมืองนิวคาสเซิลอะพอนไทน์ บิดาของเขาต้องการให้เขาเป็นทนายความ แต่แอดดิสันเลือกเรียนที่โรงเรียนแพทย์ มหาวิทยาลัยเอดินบะระและได้รับปริญญาเอกด้านการแพทย์ในปี ค.ศ. 1815[2]แอดดิสันย้ายมาที่ลอนดอนเพื่อเป็นแพทย์ประจำบ้านในโรงพยาบาลลอนดอนล็อกและเรียนกับทอมัส เบตแมน แพทย์ผู้บุกเบิกด้านตัจวิทยา (การศึกษาด้านผิวหนัง) ในปี ค.ศ. 1817 เขาทำงานที่โรงพยาบาลกายส์ แอดดิสันเป็นผู้ช่วยแพทย์ในปี ค.ศ. 1824 ต่อมาในปี ค.ศ. 1837 เขาดำรงตำแหน่งแพทย์และอาจารย์ โดยดำรงตำแหน่งนี้จนถึงปี ค.ศ. 1855[3]ด้านชีวิตส่วนตัว แอดดิสันแต่งงานกับแคทเทอรีน ฮอกซ์เวลล์ในปี ค.ศ. 1847 แต่ทั้งคู่ไม่มีบุตรด้วยกัน[4] ในช่วงท้ายของชีวิต แอดดิสันมีปัญหาด้านสุขภาพและป่วยเป็นโรคซึมเศร้า เขาฆ่าตัวตายในปี ค.ศ. 1860[5]แอดดิสันมีผลงานที่สำคัญ ได้แก่ การค้นพบโรคแอดดิสัน (Addison's disease) ในปี ค.ศ. 1855 ซึ่งเป็นความผิดปกติของต่อมหมวกไตที่ผลิตฮอร์โมนสเตอรอยด์ไม่เพียงพอ[6][7] และการอธิบายภาวะเลือดจางแอดดิสัน (Addison's anemia) ในปี ค.ศ. 1849 หรือต่อมารู้จักในชื่อภาวะเลือดจางเหตุขาดวิตามินบี12 (Vitamin B12 deficiency anemia)[8][9] ซึ่งเป็นโรคที่เซลล์เม็ดเลือดแดงไม่เพียงพอจากการขาดวิตามินบี12[10]