ที่ประชุมใหญ่แห่งชาติ[หมายเหตุ ก] (ฝรั่งเศส: Convention nationale) เป็นรัฐสภาของคณะปฏิวัติฝรั่งเศสสืบต่อจากสภาร่างรัฐธรรมนูญแห่งชาติที่มีอายุ 2 ปี และสภานิติบัญญัติที่มีอายุ 1 ปี ที่ประชุมใหญ่แห่งชาติจัดตั้งขึ้นหลังจากเกิดกบฏ 10 สิงหาคม ค.ศ. 1792 และถือเป็นคณะปกครองประเทศฝรั่งเศสแบบสาธารณรัฐคณะแรก และเป็นจุดสิ้นสุดของระบอบราชาธิปไตยในประเทศฝรั่งเศส ที่ประชุมใหญ่แห่งชาติทำหน้าที่เป็นองค์กรนิติบัญญัติที่มีสภาเดียวตั้งแต่วันที่ 20 กันยายน ค.ศ. 1792 ถึงวันที่ 26 ตุลาคม ค.ศ. 1795 (อันตรงกับวันที่ 4 เดือนบูรว์แมร์ ปี 4 ตามปฏิทินสาธารณรัฐฝรั่งเศส) สมาชิกของกงว็องซียงนาซียอนาล เรียกว่า เดปูว์เต (ฝรั่งเศส: député)ที่ประชุมใหญ่แห่งชาติเกิดขึ้นเมื่อสภานิติบัญญัติประกาศระงับสถานะของพระเจ้าหลุยส์ที่ 16 ไว้เป็นการชั่วคราว และเปิดการประชุมใหญ่แห่งชาติเพื่อร่างรัฐธรรมนูญฉบับใหม่แบบที่ไม่มีกษัตริย์ สภานิติบัญญัติยังประกาศให้เดปูว์เตมาจากการเลือกตั้งของประชาชนชาวฝรั่งเศสทั้งปวงที่มีอายุตั้งแต่ 21 ปีขึ้นไป มีภูมิลำเนาอยู่ในพื้นที่ของตนมาแล้วอย่างน้อยหนึ่งปี และดำรงชีพด้วยผลแห่งแรงงานของตน ดังนั้น ที่ประชุมใหญ่แห่งชาติจึงเป็นสภาแห่งแรกของประเทศฝรั่งเศสที่มาจากการเลือกตั้งแบบถ้วนหน้าโดยไม่มีแบ่งแยกชนชั้น[1]แม้ว่าที่ประชุมใหญ่แห่งชาติจะดำรงอยู่จนถึง ค.ศ. 1795 แต่ตั้งแต่เดือนเมษายน ค.ศ. 1793 เป็นต้นมา อำนาจที่แท้จริงนั้นถูกดึงมาจากบรรดาผู้แทนและไปรวมศูนย์อยู่ที่คณะกรรมการความปลอดภัยสาธารณะ ระยะเวลาตั้งแต่ฤดูใบไม้ร่วง ค.ศ. 1793 ไปจนถึงฤดูใบไม้ผลิ ค.ศ. 1794 อันเป็นช่วงที่มักซีมีเลียง รอแบ็สปีแยร์ และพวก มีอำนาจเหนือคณะกรรมการดังกล่าวนั้น เป็นช่วงเวลาแห่งความรุนแรงและนองเลือดที่สุดในหน้าประวัติศาสตร์การปฏิวัติฝรั่งเศส ซึ่งรู้จักกันว่า ยุคสมัยแห่งความน่าสะพรึงกลัว ต่อมาเมื่อหมดยุคของสิ้นรอแบ็สปีแยร์ ที่ประชุมใหญ่แห่งชาติก็ดำรงอยู่ต่อมาอีกหนึ่งปี จนมีการร่างรัฐธรรมนูญฉบับใหม่ที่นำไปสู่คณะดีแร็กตัวร์