มนต์ดังกล่าวมีความหมายโดยแยกศัพท์ดังนี้

• นามุ (南無 - เสียงอาจกร่อนลงเป็น "นัม") มาจากศัพท์สันสกฤต นมสฺ (อ่านว่า /นะ-มัส/) หมายถึง นอบน้อม
• เมียว (妙) หมายถึง ความแปลก, ความลึกลับ, ความอัศจรรย์, ความฉลาดเฉียบแหลม
• โฮ (法) หมายถึง กฎ, หลักการ, แนวคิด ตรงกับคำว่า "ธรฺม" ในภาษาสันสกฤต
  • เมียวโฮ (妙法) หมายถึง ธรรมอันเลิศล้ำแห่งพระพุทธะ[7] ตรงกับคำว่า "สทฺธรฺม" ในภาษาสันสกฤต
• เร็ง (蓮) หมายถึง บัว
• เงะ (華) หมายถึง ดอกไม้
  • เร็งเงะ (蓮華) หมายถึงดอกบัว ในที่นี้ได้แก่ดอกบัวขาว หรือบัวบุณฑริก (ปุณฺฑรีก) ซึ่งปรากฏอยู่ในชื่อพระสูตร
• เคียว (経) หมายถึง พระสูตร หรือ คำสอน

เมื่อเขียนให้อยู่ในรูปภาษาสันสกฤต จะได้ใจความว่า "นโม สทฺธรฺมปุณฺฑรีกสูตฺร" แปลว่า ""ข้าพเจ้าขอนอบน้อมแด่สัทธรรมปุณฑรีกสูตร (พระสูตรว่าด้วยบัวขาวแห่งธรรมอันล้ำเลิศ)"