การตั้งนิคมญี่ปุ่นในภูมิภาคไมโครเนียเริ่มขึ้นในช่วงต้นคริสต์ศตวรรษที่ 20 เมื่อจักรวรรดิญี่ปุ่นครอบครองพื้นที่ส่วนมากของภูมิภาคไมโครนีเชียระหว่าง ค.ศ. 1914 ถึง 1945 พื้นที่ในภูมิภาคไมโครนีเชียอันได้แก่หมู่เกาะนอร์เทิร์นมาเรียนา สหพันธรัฐไมโครนีเชีย ปาเลาและหมู่เกาะมาร์แชลล์อยู่ภายใต้การปกครองของญี่ปุ่น ในฐานะดินแดนในอาณัติของสันนิบาตชาติ ที่มีชื่อเรียกว่าแปซิฟิกใต้ในอาณัติ หรือ นันโย ในช่วงสงครามโลกครั้งที่สอง ผู้ตั้งถิ่นฐานชาวญี่ปุ่นมีจำนวนสูงกว่าชาวไมโครนีเชียพื้นเมืองเป็นอย่างมาก และพบการสมรสต่างพวกระหว่างชาวญี่ปุ่นและชาวไมโครนีเชีย โดยเลี้ยงดูครอบครัวของตนในพื้นที่ท้องถิ่นนั้น[1][2] นอกจากนี้ยังพบว่ามีชาวญี่ปุ่นบางคนอาศัยอยู่ในคิริบาส[3]และนาอูรู[4] โดยทำงานเป็นลูกจ้างตามสัญญาหรือกิจการธุรกิจหลัง ค.ศ. 1945 ผู้ตั้งชาวญี่ปุ่นส่วนมากถูกส่งกลับไปยังญี่ปุ่น ขณะที่ทายาทของคนกลุ่มนี้ได้รับอนุญาตให้อยู่ต่อ ทายาทเหล่านี้มักระบุอัตลักษณ์ตนเองว่าเป็นชาวไมโครนีเชียมากกว่าชาวญี่ปุ่น[5] และถือได้ว่าเป็นประชากรกลุ่มน้อยที่มีจำนวนประมาณหนึ่งในแต่ละดินแดน[6]การขุดค้นทางโบราณคดีแสดงให้เห็นว่าชาวไมโครนีเชียได้อาศัยอยู่บนเกาะชิชิจิมะ (ส่วนหนึ่งของหมู่เกาะโบนิน) ในอดีต[7]