บริการสุขภาพแห่งชาติ (อังกฤษ: National Health Service) หรือ เอ็นเอชเอส (NHS) เป็นคำกว้าง ๆ ใช้เรียกระบบบริการสุขภาพที่รัฐบาลเป็นผู้อุดหนุนในสหราชอาณาจักร นับตั้งแต่ปี 1948 ระบบเอ็นเอชเอสได้รับการอุดหนุนจากงบประมาณภาษี ปัจจุบันมีระบบสามระบบที่เรียกชื่อว่า "เอ็นเอชเอส" (เอ็นเอชเอส อังกฤษ, เอ็นเอชเอส สกอตแลนด์ และเอ็นเอชเอส เวลส์) ส่วนในไอร์แลนด์เหนือมีเอชเอสซี (HSC)[2] แต่ยังคงเรียกกันในท้องถิ่นว่า "เอ็นเอชเอส" ระบบทั้งสี่ตั้งขึ้นในปี 1948 เพื่อเป็นการปฏิรูปสังคมครั้งใหญ่หลังสงครามโลกครั้งที่สองสิ้นสุด หลักการในการก่อตั้ง NHS คือการเป็นระบบสุขภาพที่ครอบคลุม เป็นสากล และไม่มีค่าใช้จ่าย ให้บริการตามความจำเป็นทางการแพทย์ ไม่ใช่ตามอำนาจการจ่ายของบุคคล[3] แต่ละระบบให้บริการสุขภาพที่มีระดับไม่มีค่าใช้จ่ายแตกต่างกันไป ยกเว้นเพียงบริการทันตกรรมและบริการโดยจักษุแพทย์[4] ในประเทศอังกฤษ ผู้ป่วยของเอ็นเอชเอสจะต้องจ่ายค่ายา ยกเว้นผู้ป่วยที่อายุมากกว่า 60 ปี และผู้ได้รับประโยชน์พิเศษจากรัฐบาล[5]เอ็นเอชเอสในทั้งสี่ประเทศรวมกันว่าจ้างงานจำนวน 1.6 ล้านตำแหน่งในปี 2015–2016 ด้วยงบประมาณรวม 136,700 ล้านปอนด์[6] ในปี 2014 ผู้ให้บริการทางการแพทย์ทั้งสหราชอาณาจักรอยู่ที่ 2,165,043 คน คิดเป็นอังกฤษ 1,789,586 คน, สกอตแลนด์ 198,368 คน, เวลส์ 110,292 คน และไอร์แลนด์เหนือ 66,797 คน[7] ในปี 2017 ในสหราชอาณาจักรมีพยาบาลขึ้นทะเบียนแล้วรวม 691,000 คน ลดลง 1,783 คนจากปีก่อน เป็นครั้งแรกที่จำนวนพยาบาลในระบบลดลงนับตั้งแต่ปี 2008 ทุก ๆ 24 ชั่วโมงจะมีผู้ป่วยเข้าสู่ระบบหนึ่งล้านคน และด้วยจำนวนผู้ให้บริการ 1.7 ล้านคน เอ็นเอชเอสเป็นผู้จ้างงานที่ใหญ่ที่สุดอันดับห้าของโลก[8] และยังถือเป็นหน่วยงานรัฐบาลที่ไม่ใช่ทางการทหารที่ใหญ่ที่สุดในโลก[9]สำหรับการซื้อยา เอ็นเอชเอสทั้งสี่มีอำนาจทางตลาดที่สูงมากจนส่งผลต่อราคายาในระดับโลก และโดยทั่วไปแล้วจะพยายามคิดราคายาให้ต่ำ[10] ระบบการประเมินยาของสหราชอาณาจักรยังถูกนำไปประบใช้หรือนำไปใช้ในอีกหลายประเทศทั่วโลก[11]