จุดเริ่มต้น

จุดเริ่มต้นของวงนั้น เกิดมาจากกลุ่มเพื่อนนักศึกษาจากคณะดุริยางค์ศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหิดล ซึ่งประกอบไปด้วย เต้ (นักร้องนำ) , เมษ (มือกีตาร์) , ข้น (มือเบส) และ นิล (มือกลอง) ที่มีความชอบแนวเพลงคล้ายๆกัน จึงมีการรวมวงเพื่อทางเฉพาะกิจ และทางวงก็ได้มีโอกาสไปเล่นโคฟเวอร์ (Cover) ที่ The Rock Pub[2] แต่วันที่ไปเล่นนั้น ทางเมษ (มือกีตาร์) นั้นได้ติดภารกิจจึงมีการชวนปุ้ย (มือกีตาร์) เพื่อนสมัยมัธยมที่เรียนอยู่ที่คณะดุริยางค์ศาสตร์มหาวิทยาลัยศิลปากร มาเล่นแทนเมษ[3]

หลังจากที่ได้เล่นกันไปนั้น ทางวงได้มีความคิดที่อยากจะรวมวงกันเป็นจริงเป็นจัง จึงมีการตั้งวง และได้ออกมาทำเพลง ในนาม Bomb At Track (บอมบ์ แอท แทร็ค)

โดยชื่อ Bomb At Track นั้นเกิดมาจากที่ทางวงนั้นได้ไปสะดุดกับชื่อหนัง Bomb The System[4] จึงมีการเปิด ดิกชันนารี และไปเจอกับคำว่า Bomb Attack (การโจมตี) จึงได้มีการเปลี่ยนคำเป็น Bomb At Track[5]

EP อัลบั้มแรก และ อัลบั้มเต็ม

หลังจากที่ทางวงได้ร่วมกันตั้งวงนั้น ทางวงจึงได้แต่งเพลง ทำอัลบั้ม EP ออกมาในนาม Bomb At Track[6] และตัดสินใจปล่อยซิงเกิ้ลเพลงแรกออกมา ในปี พ.ศ. 2559 เพลง "อำนาจเจริญ (PowerFul)"[7] โดยตัวเพลงนั้นจะมีเนื้อหาที่เสียดสี พูดถึงสังคมที่ไม่ยุติธรรม จนเกิดเป็นกระแสไวรัลให้มีความสนใจขึ้นมา และหลังจากนั้นก็ได้ปล่อยซิงเกิ้ลอื่นต่อๆกันมา อย่างเช่น ฆาตกรคีย์บอร์ด (Trolls) , เดนมนุษย์ (Trash) , สันติภาพ (Peace) และ โจรในเครื่องแบบ (Mugger)

ซึ่งด้วยความที่เพลงของทางวงนั้น มันก็ตอบโจทย์กับทางค่ายและผู้บริหารอย่าง ดาโน่ – ดนัย สินธุศักดิ์ ทางวงก็เลยได้เซ็นสัญญากับค่าย เวย์เฟอร์เรคคอร์ดส (Wayfer Records) และก็ได้ปล่อยอัลบั้มเต็มอย่าง White[8] ออกมาในปี พ.ศ. 2562 ที่จะมีเพลงที่ได้ออกซิงเกิ้ลเป็นที่รู้จักในกลุ่มคนฟังอย่าง คำตอบ, เจ้าหน้าที่, ฉวย, พ่อใหญ่, จด, ถ้าไม่ได้ยินก็ต้องตะโกน เป็นต้น

ช่วงภายในเดือน สิงหาคม พ.ศ. 2562 ทาง Rithead ได้จัดคอนเสิร์ตใหญ่ให้กับทางวงภายในชื่อ "ถ้าไม่ได้ยินก็ต้องตะโกน Bomb At Track Concert"[9] เมื่อวันที่ 3 สิงหาคม พ.ศ. 2562 ที่ วอยซ์สเปซ (Voice Space) ซึ่งเป็นคอนเสิร์ตใหญ่ และเป็นคอนเสิร์ตแรกของวงที่มีการจัดขึ้นเป็นของตัวเอง

เข้าสู่ จีนี่ เรคคอร์ดส (Genie Records)

พอเมื่อพวกเขาได้ทำวงกันมาสักพัก หลังจากนั้นพวกเขาทั้ง 5 คนก็ได้เรียนมหาวิทยาลัยกันจนจบ ทางวงก็เริ่มมีความคิดว่าควรเข้าค่ายเพลงเพื่อจัดการการทำงานให้เป็นระบบระเบียบมากขึ้น ซึ่งทางวงก็ได้ปรึกษากับ "สอง Paradox" ถึงการทำงานในค่ายเพลงนี้จนได้มีโอกาสเข้ามาพูดคุยกับทีมงานทางค่ายเพลงอย่าง จีนี่ เรคคอร์ดส (genie records) ถึงเรื่องเส้นทางและมุมมองต่างๆ ในการทำเพลง แต่ก็สรุปได้ว่า มุมมองในการทำเพลงของทั้ง 2 ฝั่งนั้นค่อนข้างเป็นไปในทิศทางเดียวกัน ทางวงจึงย้ายค่ายและได้เซ็นสัญญากับค่ายใหม่ ภายในปี พ.ศ. 2564[10]

และได้ออกอัลบั้มเต็ม ชุดที่ 2 Bomb The System ที่มีเพลงเป็นที่รู้จักอย่าง บ้ายอ (Narcissist) , คำสั่ง (Bootlicker) , เด็กเอ๋ยเด็กดี , จำ (Remember)[11] , แค่เรื่องเล่า (After All) และ ช่วงเปลี่ยนผ่าน (Coming of Age) เป็นต้น[12][13]และยังมีการจัดคอนเสิร์ตเพื่อเปิดอัลบั้มอีกด้วย