บาคีมีชีวิตอยู่ในระหว่างจุดสูงสุดของจักรวรรดิออตโตมันซึ่งมีอิทธิพลต่องานที่เขียนเป็นอันมาก ความรัก ความยินดีในการมีชีวิต และธรรมชาติเป็นหัวข้อหลักของงานเขียนของบาคี แต่งานเขียนไม่แสดงว่ามีอิทธิพลจากลัทธิซูฟี (Sufism) เท่าใดนัก ซึ่งต่างจากกวีในยุคเดียวกัน แต่ความคิดเกี่ยวกับความรักที่แสดงในงานเขียนของบาคีก็มิได้แยกอย่างสิ้นเชิงจากความคิดในหัวข้อนี้ของลัทธิซูฟี[1]

งานเขียนของบาคีมีเพียงจำนวนไม่กี่ชิ้น งานชิ้นสำคัญที่สุดคืองานชื่อ บทไว้อาลัยแก่ข่านสุลัยมาน (مرشيه ﺣﻀﺮت سليمان خان) ซึ่งเป็นงานเขียนไว้อาลัยชิ้นที่สำคัญที่สุดชิ้นหนึ่งของวรรณกรรมตุรกี