จากในพระวรสารในสารบบทั้งสี่ฉบับระบุถึงธรรมเนียมของเทศกาลปัสกาในกรุงเยรูซาเลมที่ให้ปีลาตข้าหลวงแคว้นยูเดียลดโทษประหารชีวิตของนักโทษคนหนึ่งจากการเรียกร้องของฝูงชน ในเหตุการณ์ครั้งนั้นได้มีการเสนอต่อฝูงชนให้เลือกบารับบัสหรือพระเยซูที่จะถูกปล่อยตัวจากการควบคุมของโรมัน จากความในพระวรสารสหทรรศน์ได้แก่มัทธิว(มัทธิว 27:15-26),[2]มาระโก (มาระโก 15:6-15), และ ลูกา (ลูกา 23:13-25) กับความในพระวรสารนักบุญยอห์น (ยอห์น 18:38-19:16) ฝูงชนเลือกให้ปล่อยตัวบารับบัสและให้ตรึงกางเขนพระเยซูชาวนาซาเรธ ปีลาตยอมรับอย่างไม่เต็มใจต่อข้อเรียกร้องของฝูงชน มีข้อความหนึ่งพบในพระวรสารนักบุญมัทธิว เป็นคำพูดของฝูงชน (ที่กล่าวถึงพระเยซู) ว่า "ให้​ความ​ผิด​เรื่อง​ความ​ตาย​ของ​เขา​ตก​อยู่​กับ​เรา​และ​ลูก ๆ ของ​เรา" (มัทธิว 27:25)

พระวรสารนักบุญมัทธิวกล่าวถึงบารับบัสเพียงว่าเป็น "นักโทษอุกฉกรรจ์" (มัทธิว 27:16) พระวรสารนักบุญมาระโกและลูกากล่าวถึงบารับบัสว่าเป็นผู้ร่วมใน στάσις (stasis, จลาจล) อาจเป็น "ผู้ร่วมในกบฏต้านอำนาจของโรมันหลายครั้ง"[3] ผู้ก่อเหตุฆ่าคนตาย (มาระโก 15:7, ลูกา 23:19) Robert Eisenman กล่าวว่าในยอห์น 18:40 กล่าวถึงบารับบัสว่าเป็น λῃστής (lēstēs, "โจร") "คำที่โยเซพุสมักใช้เมื่อพูดถึงนักปฏิวัติ"

มีพระวรสารสามฉบับที่กล่าวถึงธรรมเนียมในเทศกาลปัสกาที่ข้าหลวงโรมันต้องปล่อยตัวนักโทษตามการเลือกของฝูงชน ได้แก่ มาระโก 15:6, มัทธิว 27:15 และยอห์น 18:39 ฉบับสำเนาในยุคหลังของพระวรสารนักบุญลูกาก็มีข้อความที่สอดคล้องกัน (ลูกา 23:17) แม้จะไม่ปรากฏข้อความนี้ในต้นฉบับที่เก่าแก่ที่สุด อาจมีการแทรกข้อความเพิ่มเติมในภายหลังเพื่อให้พระวรสารนักบุญลูกามีความสอดคล้องกับพระวรสารอื่น[4]

ธรรมเนียมการปล่อยตัวนักโทษที่เยรูซาเลมในเทศกาลปัสกาเป็นที่รู้จักในหมู่นักศาสนศาสตร์ในชื่อ Paschal Pardon[5] แต่ธรรมเนียมนี้ (ไม่ว่าจะในช่วงเทศกาลปัสกาหรือช่วงเวลาอื่น ๆ) ไม่มีบันทึกในเอกสารทางประวัติศาสตร์ใด ๆ นอกจากในพระวรสาร ทำให้นักวิชาการบางส่วนตั้งคำถามเกี่ยวกับข้อเท็จจริงทางประวัติศาสตร์และอ้างว่าธรรมเนียมเช่นนี้เป็นเพียงเรื่องที่แต่งขึ้นมาโดยผู้เขียนคัมภีร์ไบเบิล[6][7]