ปรากฏการณ์กระแสที่เรียกว่า บีทเทิลเมเนีย (อังกฤษ: Beatlemania) เกิดขึ้นใน ค.ศ.1963 ในสหราชอาณาจักรบ้านเกิดของวงดนตรีเดอะบีทเทิลส์ ที่ซึ่งวงนี้เริ่มได้รับความนิยมอย่างล้นหลาม ก่อนหน้านั้นวงดนตรีวงนี้ได้ตระเวณแสดงตามคลับต่างๆ ในประเทศเยอรมนีเป็นระยะเวลาราว 2 ปี และกลับมาสู่สหราชอาณาจักรในปี ค.ศ. 1962 วงดนตรีเดอะบีทเทิลส์ประสบความสำเร็จเชิงพานิชย์เป็นก้าวแรกในสหราชอาณาจักรกับการออกซิงเกิ้ลที่สองของพวกเขาที่ชื่อว่า “Please Please Me” ในช่วงต้นปี 1963 แต่ได้รับสถานะ “ซูเปอร์สตาร์” จริงๆ กับซิงเกิ้ล “She Loves You” ในปีเดียวกัน หลังจากนั้นเป็นต้นมาตลอดปีค.ศ. 1964 วงดนตรีเดอะบีทเทิลส์ก็มีการแสดงคอนเสิร์ตและทัวร์ตามมาอย่างต่อเนื่อง มีแฟนเพลงที่คลั่งไคล้ติดตามเข้าร่วมชมงานแสดงดนตรีไปทั่วสหราชอาณาจักร[1][2] กระแสความนิยมของวงดนตรีเดอะบีทเทิลส์ในสหราชอาณาจักรมีมากจนแซงหน้าศิลปินชาวอเมริกันที่มีชื่อเสียงประสบความสำเร็จบนชาร์ทเพลงของสหราชอาณาจักรในช่วงเวลานั้น ได้แก่ ทอมมี่ โร, คริส มอนเทซ และรอย ออร์ไบสัน ในระหว่างปี 1963 สื่อต่างๆ ให้ความสนใจในวงดนตรีเดอะบีทเทิลส์อย่างมากมาย มีทั้งการไปออกเกมโชว์ การให้สัมภาษณ์ออกสื่อสิ่งพิมพ์ และการโชว์ทางรายการวิทยุประจำสัปดาห์ แต่ถึงกระนั้น วงดนตรีเดอะบีทเทิลส์ก็ยังมีเวลาเข้าสตูดิโอทำงานเพลงออกมาได้ถึง 2 อัลบั้มและ 4 ซิงเกิ้ล และจูเลี่ยน เลนนอนลูกชายของจอห์น เลนนอน ก็ถือกำเนิดมาในปีเดียวกันนั้นเอง ในช่วงท้ายของปี ค.ศ. 1963 ปรากฏการณ์ “บีทเทิลเมเนีย” เริ่มได้รับความนิยมอย่างกว้างขวางในระดับสากล อาทิ ซิงเกิ้ลชื่อ “I Want to Hold Your Hand” ได้เข้าสู่ชาร์ทเพลงของสหรัฐอเมริกาเมื่อวันที่ 18 มกราคม ค.ศ. 1964 สร้างยอดขายซิงเกิ้ลได้หนึ่งล้านห้าแสนแผ่นภายในสามสัปดาห์[3] และในเดือนต่อมาวงดนตรีเดอะบีทเทิลส์ก็เริ่มทัวร์ครั้งแรกในอเมริกา ความยิ่งใหญ่ของวงดนตรีเดอะบีทเทิลส์นำมาซึ่งการเปลี่ยนแปลงทัศนคติของคนอเมริกันที่มีต่อเพลงที่เป็นที่นิยม[4] และเป็นจุดเริ่มต้นของปรากฏการณ์ที่เรียกว่า “อังกฤษบุก (The British Invasion)”