ช่วงกลับมาจากฮัมบวร์ค และเดอะคาเวิร์นคลับ

ช่วงหลังจากที่เดอะบีทเทิลส์ตระเวณแสดงตามคลับต่างๆ ในประเทศเยอรมนี (Hamburg period) เดอะบีทเทิลส์ได้กลับมายังสหราชอาณาจักรและเล่นดนตรีประจำอยู่ที่เดอะคาเวิร์นคลับ ที่นี่เองที่ผู้จัดการคนใหม่ของพวกเขาคือ ไบรอัน เอพสไตน์ ได้พยายามปรับปรุงภาพลักษณ์ของวงขึ้นให้ดูดีขึ้น ด้วยการให้พวกเขาใส่ชุดสูทแทนกางเกงยีนส์และแจ็คเก็ตหนัง และให้เว้นจากสูบบุหรี่ ดื่มเหล้า หรือกินอาหารบนเวที หรือแม้กระทั่งการหยุดเล่นเพลง เริ่มเล่นเพลงตามอำเภอใจ ไบรอัน เอพสไตน์ เล็งเห็นศักยภาพของวงและพยายามที่จะเปลี่ยนวงดนตรีเดอะบีทเทิลส์ให้หันเข้าสู่ธุรกิจดนตรีอย่างจริงจัง แต่นั้นยังไม่เพียงพอที่จะดึงความสนใจของสมาชิกในวงได้[5][6] He had started to approach record companies, but this had not led to any interest in the band.[7]

สัญญากับค่ายเพลง

หลังจากประสบความล้มเหลกับการตระเวณนำเสนอผลงานเพลงกับค่ายเพลงเป็นจำนวนมาก รวมทั้งงานการทดสอบการแสดงที่เดคคา (Decca audition) ในที่สุดแล้ว ไบรอัน เอพสไตน์ ได้นำเอางานการทดสอบการแสดงที่เดคคาไปทำการบันทึกลงแผ่นที่ร้านเฮชเอ็มวีบนถนนออกซฟอร์ด และนั่นเป็นที่มาให้เขาได้พบกับจอร์จ มาร์ติน แห่งค่ายเพลงอีเอ็มไอ และได้เซ็นสัญญาวงดนตรีกับค่ายพาร์โลโฟน การบันทึกแผ่นเสียงครั้งแรกของวงดนตรีเดอะบีทเทิลส์ที่แอบเบย์โรดสตูดิโอ ณ ตอนเหนือของกรุงลอนดอนมีขึ้นเมื่อวันที่ 6 มิถุนายน ค.ศ. 1962 [8] ในตอนนั้น เมื่อตอนนี้มาร์ตินพบกับวงเดอะบีทเทิลส์ เขาไม่ได้ประทับใจในงานเดโมเพลงของเดอะบีทเทิลส์แต่อย่างใด แต่เขากลับชอบบุคลิกของวงเสียมากกว่า [9] He concluded that they had raw musical talent, but stated in later interviews that what made the difference for him was their wit and humour.[10]