ธรรมเนียมการเลือกบุคคลแห่งปีเริ่มต้นใน พ.ศ. 2470 โดยบรรณาธิการนิตยสารไทม์พิจารณาเรื่องที่น่าสนใจเป็นข่าวที่เป็นไปได้ระหว่างสัปดาห์ข่าวช้า แนวคิดดังกล่าวยังเป็นความพยายามที่จะเยียวยาความกระดากของบรรณาธิการในปีเดียวกันนั้นซึ่งไม่ได้มีนักบินชาลส์ ลินเบิร์กบนปกหลังการบินเที่ยวประวัติศาสตร์ข้ามแอตแลนติก จนถึงสิ้นปี ไทม์จึงตัดสินว่าเรื่องปกเสนอลินเบิร์กเป็นบุคคลแห่งปีจะสนองจุดประสงค์ทั้งสองได้[2]

นับแต่นั้น บุคคล ชนชั้นของบุคคล คอมพิวเตอร์และดาวเคราะห์โลก ล้วนได้เคยถูกเลือกสำหรับฉบับพิเศษสิ้นปีทั้งสิ้น ใน พ.ศ. 2542 ได้มีการเปลี่ยนชื่อเป็น Person of the Year[3] อย่างไรก็ดี สตรีเพียงผู้เดียวที่ได้รับการกล่าวขานหลังมีการเปลี่ยนชื่อนี้ส่วนบุคคลมี "ผู้รายงานเบาะแส" (Whistleblower) ประกอบด้วย ซินเธีย คูเปอร์ม โคลีน โรว์ลีย์ และเชอร์รอน วัตคินส์ใน พ.ศ. 2545 และเมลินดา เกตส์ ร่วมกับบิล เกตส์และโบโนใน พ.ศ. 2548 ก่อนหน้านั้น มีสตรีสี่คนที่ได้รับการกล่าวขานโดยบุคคลเป็นสตรีแห่งปี วอลลิส ซิมพ์สัน ใน พ.ศ. 2479, ซ่ง เหม่ยหลิง (มาดามเจียง ไคเช็ก) ใน พ.ศ. 2480, สมเด็จพระราชินีนาถเอลิซาเบธที่ 2 ใน พ.ศ. 2495 และโคราซอน อากีโน ใน พ.ศ. 2529 มีหลายชนชั้นบุคคลซึ่งประกอบด้วยทั้งบุรุษและสตรีหรือเฉพาะสตรี ได้แก่ นักรบเพื่ออิสรภาพฮังการีใน พ.ศ. 2499, "นักวิทยาศาสตร์สหรัฐ" ใน พ.ศ. 2503, ผู้มีอายุยี่สิบห้าปีหรือต่ำกว่าใน พ.ศ. 2509, ชาวอเมริกากลางใน พ.ศ. 2512, "สตรีอเมริกา" ใน พ.ศ. 2528, "ทหารอเมริกัน" ใน พ.ศ. 2546, คุณ ใน พ.ศ. 2549, และ "ผู้ประท้วง" ใน พ.ศ. 2554 (แสดงภาพบนปกเป็นสตรี)

นับแต่มีการจัดบุคคลแห่งปีมา ประธานาธิบดีสหรัฐอเมริกาทุกคนได้เคยเป็นบุคคลแห่งปีอย่างน้อยครั้งหนึ่ง ยกเว้นแคลวิน คูลิดจ์ ซึ่งดำรงตำแหน่งในขณะที่ออกฉบับแรก, เฮอร์เบิร์ต ฮูเวอร์ ประธานาธิบดีคนถัดมา และเจอรัลด์ ฟอร์ด ส่วนใหญ่ได้รับการจัดให้เป็นบุคคลแห่งปีในปีที่ถูกเลือกตั้งหรือขณะที่อยู่ในตำแหน่ง มีเพียงผู้เดียวที่ได้รับการจัดให้เป็นบุคคลแห่งปีก่อนได้รับเลือกตั้ง คือ ดไวต์ ดี. ไอเซนฮาวร์ ผู้ซึ่งได้รับการจัดใน พ.ศ. 2487 เป็นผู้บัญชาการสูงสุดกำลังรุกรานฝ่ายสัมพันธมิตร แปดปีก่อนได้รับเลือกตั้งเป็นประธานาธิบดี ภายหลังเขาได้รับการจัดเป็นบุคคลแห่งปีอีกครั้งใน พ.ศ. 2502 ขณะอยู่ในตำแหน่ง

นิตยสารไทม์ฉบับวันที่ 31 ธันวาคม พ.ศ. 2542 เสนอให้อัลเบิร์ต ไอน์สไตน์เป็นบุคคลแห่งศตวรรษ แฟรงกลิน ดี. โรสเวลต์และมหาตมะ คานธีถูกเลือกให้เป็นรอง[4]

แฟรงกลิน ดี. โรสเวลต์เป็นเพียงบุคคลเดียวที่เคยได้รับการจัดถึงสามครั้ง ใน พ.ศ. 2475, 2477 และ 2484