จินผิงเหมย์ เป็นวรรณกรรมจีนที่ประพันธ์ขึ้นในสมัยราชวงศ์หมิง อ้างตามฉบับพิมพ์สมัยราชวงศ์หมิงในช่วงรัชสมัยของจักรพรรดิเสินจง ศักราชว่านลี่ ปีติงซื่อ (ปีที่ 45 ของรัชกาล) โดยพิมพ์จาก จินผิงเหมย์ฉือฮว่า ซึ่งเป็นฉบับที่สมบูรณ์ที่สุดฉบับหนึ่ง[4] ได้กล่าวถึงผู้ประพันธ์นิยายเรื่องจินผิงเหมย์นั้น เป็นคนในช่วงราชวงศ์หมิง ใช้นามปากกาว่า "บัณฑิตแห่งหลันหลิงผู้รักการเย้ยหยัน"[5] แต่ไม่สามารถยืนยันชื่อและแซ่ของเจ้าของนามปากกานี้ได้[6]

เนื่องจาก จินผิงเหมย์ ฉบับดังกล่าวมีสำนวนภาษาหลู่หนาน ซึ่งเป็นภาษาท้องถิ่นทางตอนใต้ของมณฑลซานตงจำนวนมาก ทำให้ผู้อ่านทั่วไปเข้าใจได้ยาก ดังนั้น ในรัชสมัยของจักรพรรดิฉงเจิน ได้มีปัญญาชนชาวหางโจวที่ไม่สามารถยืนยันแซ่ได้ ได้ปรับปรุงเนื้อหาให้เหมาะสมกับผู้อ่านทางตอนใต้ การปรับปรุงดังกล่าวนั้นไม่เพียงแต่ตัดสำนวนภาษาพื้นบ้านกับบทบรรยายออกไปเท่านั้น แต่ยังได้แก้ไขปรับปรุงเนื้อหาและรายละเอียดต่าง ๆ จำนวนมาก จนเป็นที่มาของ จินผิงเหมย์ ฉบับฉงเจิน[4]

นับแต่นั้นมา จินผิงเหมย์ ฉบับที่แพร่หลายเรียกว่า "จินผิงเหมย์ฉบับจริง" หรือ "จินผิงเหมย์ฉบับเก่าแก่" รวมไปถึง จินผิงเหมย์ ที่ขายตามท้องตลาดในปัจจุบัน ล้วนมาจากฉบับเดียวกันทั้งสิ้น[4] แม้ว่าจะมีการแก้ไขอย่างดี แต่ก็มีหลายแห่งที่แก้ไขด้วยความเข้าใจผิดหรือแก้ผิดอยู่ คนส่วนใหญ่มักได้อ่าน จินผิงเหมย์ ฉบับฉงเจิน แต่ไม่เคยได้อ่าน จินผิงเหมย์ ฉบับดั้งเดิมเลย จึงอาจไม่ทราบความแตกต่างระหว่างทั้งสองฉบับนี้ นอกจากนี้ ยังมีภาษาท้องถิ่นที่มีความหมายไม่แน่ชัดทำให้เข้าใจคลาดเคลื่อนได้[4]