ปยู (พม่า: ပျူ) เป็นชนชาติหนึ่งในตระกูลภาษาพม่า-ทิเบต ซึ่งเคยเป็นเจ้าของพื้นที่ราบลุ่มแม่น้ำอิรวดีช่วงพุทธศตวรรษที่ 6–14 (ประมาณ 100 ปีก่อนคริสตกาล–ค.ศ. 840) อยู่ในยุคเดียวกันกับกลุ่มรัฐยะไข่ ชาวปยูตั้งศูนย์กลางอยู่ที่แปร และเรียกอาณาจักรของตนเองว่า ศรีเกษตร ซึ่งแปลว่า ดินแดนแห่งความโชคดี เมืองแปรเป็นศูนย์กลางการค้าในระยะเวลานั้น เพราะอยู่ไม่ห่างจากทะเลมากนัก เมืองสำคัญของนครรัฐปยูคือเมืองเบกทาโนและเมืองฮาลินซึ่งอยู่ทางตอนเหนือ